ونتیلاتور بیمارستانی دستگاهی است که از تنفس پشتیبانی می کند. به آن دستگاه تنفس مصنوعی نیز گفته می شود. این دستگاه ها عمدتا در بیمارستان ها مورد استفاده قرار می گیرند. ونتیلاتورها اکسیژن را به ریه ها وارد می کنند ، دی اکسید کربن را از بدن خارج می کنند ، به بیمار کمک می کنند تا راحت نفس بکشد و برای افرادی که توانایی تنفس خود را از دست داده اند ، نفس می کشد.

از ونتیلاتور بیمارستانی غالباً برای دوره های کوتاه مدت استفاده می شود ، مانند حین جراحی هنگام بیهوشی عمومی یا در حین درمان بیماری جدی ریوی یا شرایط دیگری که بر تنفس طبیعی تأثیر می گذارد. برخی از افراد ممکن است از شرایطی رنج ببرند که برای مدت طولانی یا حتی تا آخر عمر خود نیاز به استفاده از دستگاه های تهویه داشته باشند.

ونتیلاتور بیمارستانی چگونه کار می کند؟

یک ونتیلاتور برای وارد کردن هوا به داخل ریه ها از فشار استفاده می کند. این فشار تحت عنوان فشار مثبت شناخته می شود. یک بیمار معمولاً هوا را به تنهایی بازدم می کند ، اما گاهی اوقات دستگاه تنفس نیز این کار را برای آنها انجام می دهد.میزان اکسیژن دریافتی بیمار از طریق مانیتور متصل به دستگاه تنفس قابل کنترل است. اگر وضعیت بیمار به ویژه شکننده باشد ، مانیتور برای ارسال زنگ هشدار به مراقب تنظیم می شود که نشان دهنده افزایش فشار هوا است.

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی با آوردن اکسیژن به ریه ها و بیرون آوردن دی اکسید کربن از ریه ها کار می کند. این اجازه می دهد بیمار که مشکل تنفس دارد اکسیژن مناسب دریافت کند. این همچنین به بدن بیمار کمک می کند تا بهبود یابد ، زیرا انرژی اضافی تنفس سخت را از بین می برد.

یک ونتیلاتور بیمارستانی هوا را از طریق یک لوله تنفسی به داخل راه هوا یی می برد. یک لوله به مسیر تنفسی بیمار وارد می شود و انتهای دیگر آن به ونتیلاتور متصل می شود. لوله تنفس با عبور هوا و اکسیژن از دستگاه تنفس به داخل ریه ها به عنوان راه هوایی عمل می کند. بسته به شرایط پزشکی بیمار ، ممکن است بتوانند از ماسک تنفسی به جای لوله های تنفسی استفاده کنند.