09121328490
02188235176

دستگاه ونتیلاتور برای بیماران کرونایی

دستگاه ونتیلاتور برای بیماران کرونایی

دستگاه ونتیلاتور برای بیماران کرونایی

ونتیلاتور وسیله‌ ای است که از فرآیند تنفس پشتیبانی میکند یا آن را به عهده میگیرد و هوا را به داخل ریه‌ها پمپ میکند. افرادی که در بخشهای مراقبتهای ویژه (ICU) میمانند ممکن است به حمایت از دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشته باشند. این شامل افرادی با علائم شدید COVID-19 می شود.

قبل از اینکه COVID-19 به یک بیماری همه گیر تبدیل شود، نیاز به تهویه یکی از موارد بود که افراد تحت درمان در ICU قرار گرفتند. از آن زمان، تقاضا برای ونتیلاتور افزایش یافته است.

در این مقاله به چیستی ونتیلاتور ها، دلایل نیاز افراد به آنها، انواع مختلف و روند بهبودی خواهیم پرداخت.

ونتیلاتورها چه کار می کنند؟

ونتیلاتور وسیله‌ ای است که با پمپ کردن هوا به ریه ها ، فرآیند تنفس را پشتیبانی یا بازسازی میکند . گاهی اوقات، مردم از آن به عنوان یک دریچه یا دستگاه تنفس یاد می کنند.

در صورتی که فرد به تنهایی نتواند به اندازه کافی نفس بکشد، پزشکان از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنند. این ممکن است به این دلیل باشد که آنها تحت بیهوشی عمومی هستند یا بیماری دارند که بر تنفس آنها تأثیر می گذارد.

انواع مختلفی از ونتیلاتور وجود دارد و هر کدام سطوح مختلفی از پشتیبانی را ارائه میکنند. نوع استفاده از پزشک به شرایط فرد بستگی دارد.

ونتیلاتور ها هم در بیمارستان ها و هم در آمبولانس ها نقش مهمی در نجات جان انسان ها دارند. افرادی که نیاز به تهویه طولانی مدت دارند نیز می توانند از آنها در خانه استفاده کنند.

چه کسی به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز دارد؟

افراد در صورت نارسایی تنفسی به تهویه نیاز دارند. هنگامی که این اتفاق می افتد، فرد نمیتواند اکسیژن کافی دریافت کند و ممکن است نتواند دی اکسید کربن را به خوبی دفع کند. می تواند یک وضعیت تهدید کننده زندگی باشد.

صدمات و شرایط زیادی وجود دارد که می تواند باعث نارسایی تنفسی شود.

  • آسیب سر
  • سکته
  • بیماری ریه
  • آسیب نخاعی
  • فلج اطفال
  • ایست قلبی ناگهانی
  • سندرم دسترس تنفسی نوزادان
  • سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS)
  • پنومونی
  • سپسیس

برخی از افراد مبتلا به کووید-19 دچار مشکل شدید تنفسی می شوند یا به ARDS مبتلا می شوند. با این حال، این در افرادی که به شدت بیمار می شوند، به کار می آید. علاوه بر این، پزشکان برای افرادی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند و به دلیل بیهوشی قادر به تنفس خود به خود نیستند نیز از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنند.

انواع دستگاه ونتیلاتور برای بیماران کرونایی

راه‌های مختلفی وجود دارد که فرد میتواند از ونتیلاتور پشتیبانی کند. این شامل:

  • ونتیلاتورهای ماسک صورت
  • ونتیلاتورهای مکانیکی
  • کیسه های احیاگر دستی
  • ونتیلاتورهای تراکئوستومی

ونتیلاتور با ماسک صورت غیر تهاجمی هستند، در حالی که ونتیلاتور های مکانیکی و تراکئوستومی تهاجمی هستند و از طریق لوله‌ هایی کار میکنند که پزشک از طریق سوراخی در گردن وارد میکند که به نای یا نای منتهی می‌شود. متخصصان مراقبت های بهداشتی به این لوله گذاری می گویند .

برای برخی، یک ونتیلاتور ماسک صورت ممکن است برای تثبیت وضعیت آنها کافی باشد. افرادی که از نظر فیزیکی برای تنفس مستقل دچار مشکل می شوند ممکن است به تهویه مکانیکی نیاز داشته باشند.

در زیر به هر نوع ونتیلاتور و نحوه عملکرد آنها نگاه می کنیم.

دستگاه ونتیلاتور با ماسک صورت برای بیماران کرونایی

ونتیلاتور با ماسک صورت یک روش غیر تهاجمی برای حمایت از تنفس و سطح اکسیژن فرد است. برای استفاده ، فرد از ماسک استفاده می کند که روی بینی و دهان قرار می گیرد در حالی که هوا به مجاری تنفسی و ریه های او می دمد.

افراد مبتلا به کووید-۱۹ در صورتی که در تنفس مشکل دارند یا سطح اکسیژن کافی ندارند، ممکن است از دستگاه تنفس مصنوعی ماسک صورت استفاده کنند.

دستگاه های فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) و فشار مثبت دو سطحی راه هوایی (BiPAP) نیز از طریق ماسک صورت عمل می کنند.

مردم اغلب از این برای شرایط مزمن مانند بیماری انسدادی مزمن ریه استفاده می کنند ، اما برخی از پزشکان برای افراد مبتلا به COVID-19 ونتیلاتوز استفاده میکنند.

علاوه بر حمایت از سطح اکسیژن، PAP درمانی می تواند به دفع سطوح دی اکسید کربن نیز کمک کند. اینکه آیا پزشک تصمیم به استفاده از CPAP یا BiPAP میگیرد به شرایط زمینه‌ای فرد بستگی دارد.

ونتیلاتور مکانیکی

ونتیلاتور های مکانیکی دستگاه هایی هستند که به طور کامل فرآیند تنفس را بر عهده می گیرند. پزشکان زمانی از این موارد استفاده می کنند که فرد به تنهایی نتواند نفس بکشد.

ونتیلاتور های مکانیکی از طریق لوله‌ای در گلوی فرد کار میکنند و هوا را به ریه ها پمپ میکنند و دی اکسید کربن را به بیرون منتقل میکنند.

یک واحد ونتیلاتور بسته به کنترل هایی که پزشک یا درمان گر تنفسی قرار می دهد، فشار، رطوبت، حجم و دمای هوا را تنظیم می کند. این به متخصصان مراقبت های بهداشتی اجازه می دهد تا تنفس و سطح اکسیژن فرد را کنترل کنند.

افراد مبتلا به کووید-19 در صورت بیماری شدید ممکن است به ونتیلاتور مکانیکی نیاز داشته باشند.

کیسه های احیاگر دستی

کیسه های احیاگر دستی قطعاتی از تجهیزات پزشکی هستند که به افراد اجازه می دهند جریان هوای دستگاه تنفس مصنوعی خود را با دستان خود کنترل کنند. این دستگاه ها از یک کیسه خالی تشکیل شده اند که فرد آن را فشار می دهد تا هوا را به داخل ریه ها پمپ کند.

یک فرد میتواند یکی از این دستگاه‌ ها را به ونتیلاتور ماسک صورت وصل کند، یا در صورت انتوبه شدن، پزشک میتواند یکی از این دستگاه‌ ها را به لوله گلوی خود وصل کند.

این می تواند به عنوان یک راه حل موقت مفید باشد اگر فردی که از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کند نیاز به توقف استفاده از آن داشته باشد. به عنوان مثال، اگر برق قطع شود، فرد می تواند از یک کیسه احیاگر دستی در حالی که منتظر روشن شدن برق است استفاده کند.

دستگاه ونتیلاتور تراکئوستومی برای بیماران کرونایی

افرادی که تحت تراکئوستومی قرار گرفته اند به ونتیلاتور نیاز دارند.

تراکئوستومی روشی است که در آن پزشک سوراخی در نای ایجاد می کند و لوله ای را وارد می کند که اجازه می دهد هوا به داخل و خارج جریان یابد. این به فرد امکان می دهد بدون استفاده از بینی یا دهان خود نفس بکشد.

افرادی که تحت تراکئوستومی قرار گرفته اند نیز می توانند از طریق این دهانه حمایت ونتیلاتور دریافت کنند. پزشکان به جای وارد کردن ونتیلاتور از طریق دهان، آن را مستقیماً در نای قرار می دهند.

در صورت نیاز به تهویه مکانیکی برای مدت طولانی و نیاز به زمان بیشتری برای توانبخشی، ممکن است افراد به تراکئوستومی نیاز داشته باشند.

برخی دیگر در صورت داشتن شرایطی مانند بیماری مزمن ریوی یا اختلال عصبی عضلانی که عضلات تنفسی را ضعیف می کند، ممکن است به تراکئوستومی طولانی مدت نیاز داشته باشند. برخی افراد می توانند تراکئوستومی خود را در خانه انجام دهند.

خطرات استفاده از دستگاه ونتیلاتور برای بیماران کرونایی

مانند بسیاری از روش های پزشکی، تهویه شامل برخی از خطرات، به ویژه تهویه مکانیکی است. هر چه فرد به مدت طولانی تری به تهویه مکانیکی نیاز داشته باشد، خطرات آن بیشتر می شود.

عوارض احتمالی استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی عبارتند ازمنبع مورد اعتماد:

  • آتلکتازی ، که زمانی رخ می دهد که ریه ها به طور کامل منبسط نمی شوند و میزان اکسیژن وارد شده به جریان خون را کاهش می دهد.
  • آسپیراسیون ، یا تنفس اشیا یا مایعات، مانند بزاق، در مجاری هوایی
  • آسیب ریه، که می تواند ناشی از فشار زیاد هوا یا سطح بالای اکسیژن باشد
  • ادم ریوی ، که زمانی رخ می دهد که مایع در داخل کیسه های هوایی در ریه ها جمع شود
  • پنوموتوراکس ، که زمانی اتفاق میافتد که هوا از ریه‌ها به فضای خارج از آنها نشت میکند و باعث درد ، تنگی نفس و – در برخی موارد – فروپاشی کامل ریه میشود.
  • عفونت ها ، که می تواند شامل عفونت های سینوسی باشد
  • انسداد راه هوایی
  • آسیب طولانی مدت تارهای صوتی در نتیجه لوله گذاری
  • لخته شدن خون یا زخم بستر در نتیجه دراز کشیدن طولانی مدت در یک وضعیت
  • ضعف عضلانی ، اگر فرد برای مدت طولانی روی دستگاه تنفس مصنوعی بماند
  • هذیان ، که می تواند منجر به آسیب روانی یا اختلال استرس پس از سانحه شود

پزشکان و پرستاران می توانند اقداماتی را برای کاهش احتمال این عوارض انجام دهند. مراحل شامل:

  • نظارت دقیق افراد روی دستگاه تنفس مصنوعی برای علائم عوارض
  • تنظیم فشار هوا و سطح اکسیژن برای مطابقت با سطوح طبیعی بیمار
  • استفاده از تجهیزات حفاظت فردی برای محافظت در برابر ویروس ها و جلوگیری از انتشار آنها به دیگران
  • درمان عفونت های باکتریایی با آنتی بیوتیک
  • حصول اطمینان از دریافت توانبخشی فیزیکی و ریوی بیماران پس از ترک ICU

اجدا شدن از یک دستگاه ونتیلاتور برای بیماران کرونایی

هنگامی که به نظر می رسد فردی آماده است تا از دستگاه تنفس مصنوعی خارج شود، پزشکان ابتدا باید اطمینان حاصل کنند که فرد می تواند مستقل نفس بکشد. آنها این کار را از جدا کردن انجام می دهند، که شامل برداشتن تدریجی تکیه گاه ونتیلاتور است.

هنگامی که سطح حمایت به اندازه کافی پایین باشد، پزشک آزمایش تنفس خود به خودی را امتحان می کند، که تعیین می کند آیا فرد می تواند با حمایت کم یا بدون حمایت نفس بکشد. در صورت موفقیت آمیز بودن آزمایش، پزشک لوله تنفسی را خارج می کند.

افرادی که برای مدت کوتاهی از ونتیلاتور استفاده می کنند، می توانند در اولین باری که پزشکان از دستگاه جدا می کنند، به تنهایی نفس بکشند. در این موارد، پزشکان ممکن است فورا ونتیلاتور را قطع کنند.

با این حال، دیگران نیاز به جدا کردن تدریجی بیشتری دارند. این امر مخصوصاً در صورتی صادق است که فرد برای مدت طولانی از ونتیلاتور مکانیکی پشتیبانی کند، زیرا ماهیچه‌ هایی که معمولاً برای تنفس استفاده میکنند ممکن است در حالی که به طور منظم استفاده نمیکنند ضعیف شده باشند.

پس از قطع تهویه، فرد ممکن است متوجه شود که گلویش خشک و ناراحت است یا صدایش تا حدودی خشن است . این طبیعی است و اغلب با گذشت زمان بهبود می یابد.

با این حال، اگر فردی پس از جدا شدن دچار مشکلات تنفسی شد، یا گرفتگی صدا دائمی را تجربه کرد، باید با پزشک تماس بگیرد.

اشتراک گذاری
نوشته های مرتبط
سبد خرید

هیچ محصولی در سبد خرید نیست.

ورود به سایت