ونتيلاتور بيمارستاني HAMILTON مدل AMADEUS

ونتيلاتور ونتيلاتور بيمارستاني HAMILTON مدل AMADEUS چیست؟

ونتيلاتور بيمارستانی نوعی حمایت از زندگی است که به شما کمک می‌کند در زمانی که نمی‌توانید به تنهایی نفس بکشید، نفس بکشید (تهویه کنید). این می تواند در حین جراحی یا زمانی که شما بسیار بیمار هستید باشد.

در حالی که ونتيلاتور بيمارستانی مستقیماً بیماری ها را درمان نمی کند، می تواند حال شما را تثبیت کند در حالی که سایر درمان ها و داروها به بهبودی بدن شما کمک می کنند.

کار ونتیلاتور بیمارستانی چیست؟

ونتیلاتور بیمارستانی دستگاهی است که به شما کمک می کند نفس بکشید. درست مانند عصاها از وزن شما پشتیبانی می کند، ونتیلاتور نیز تا حدی یا به طور کامل از عملکرد ریه شما پشتیبانی می کند. یک دستگاه تنفس مصنوعی:

• اکسیژن را به ریه های شما می رساند.
• به حذف دی اکسید کربن (CO2) از ریه های شما کمک می کند.
• فشاری را برای جلوگیری از فروپاشی کیسه های هوای کوچک در ریه ها (آلوئول ها) فراهم می کند.

ارائه دهندگان می توانند تنظیمات دستگاه را مطابق با نیازهای خاص شما تنظیم کنند.

تفاوت بین ونتيلاتور بيمارستانی و لوله گذاری چیست؟

لوله گذاری و ونتيلاتور بيمارستانی اغلب با هم اتفاق می افتد، اما آنها یکسان نیستند. هنگامی که یک ارائه دهنده لوله گذاری می کند، لوله ای را در گلوی شما به داخل راه هوایی ( نای ) می اندازد. سپس، یک ارائه دهنده لوله را در گلو به یک دستگاه تنفس مصنوعی متصل می کند.
گاهی اوقات یک ماسک صورت شما را به ونتیلاتور متصل می کند و نیازی به انتوبه شدن ندارید.

انواع ونتيلاتور بيمارستانی چیست؟

ونتیلاتورهای مکانیکی مدرن از فشار مثبت برای فشار دادن هوا به داخل ریه‌های شما استفاده می‌کنند. تهویه با فشار مثبت می تواند تهاجمی یا غیرتهاجمی باشد.

• ونتيلاتور بيمارستانی تهاجمی: به این معنی است که شما یک لوله در راه هوایی خود دارید که به یک ونتیلاتور متصل است. این لوله می تواند از طریق دهان (انتوباسیون) یا گردن ( تراکئوستومی ) عبور کند.
• تهویه غیرتهاجمی: در این روش از ماسک صورت متصل به دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می شود. تسمه ها ماسک را روی سرتان نگه می دارند تا محکم نگه داشته شود. ونتیلاتور هوا را به داخل ریه های شما هل می دهد. اشکال تهویه غیرتهاجمی شامل دستگاه‌هایی است که ممکن است در خانه استفاده کنید، مانند CPAP یا فشار مثبت راه هوایی BiLevel (که اغلب با نام تجاری BiPAP® شناخته می‌شود).

چرا از ونتیلاتور های  بیمارستانی مکانیکی استفاده می شود؟

ارائه دهندگان از ونتیلاتورهای مکانیکی برای حمایت از تنفس شما در زمانی که نمی توانید به تنهایی نفس بکشید، استفاده می کنند. ونتيلاتور بيمارستانی:

• می تواند به شما اکسیژن بدهد.
• به حذف دی اکسید کربن کمک می کند تا انباشته نشود.
• از ریزش قسمت هایی از ریه ها در اثر کمبود فشار جلوگیری می کند.

چه کسانی نیاز به ونتيلاتور بيمارستانی دارند؟

ممکن است نیاز به تنفس مکانیکی داشته باشید:

• در حین جراحی. بیهوشی عمومی می تواند نفس کشیدن را به تنهایی دشوار کند.
• اگر شرایط ریوی یا عفونت خاصی دارید.
• در یک اورژانس پزشکی که راه هوایی شما را مسدود می کند یا تنفس شما را مختل می کند.
• اگر آسیب‌های مغزی یا شرایط خاصی دارید. مغز شما ممکن است به اندازه کافی با بقیه بدن، از جمله ریه ها، ارتباط برقرار نکند تا به شما امکان تنفس صحیح را بدهد.
• اگر شرایطی دارید که باعث می شود خون شما دی اکسید کربن بیش از حد داشته باشد (هیپرکاپنیا) یا اکسیژن کافی ( هیپوکسمی ) نداشته باشد.
• برای جلوگیری از ورود تصادفی مایعات به ریه ها (آسپیراسیون).

شرایط خاصی که ممکن است نیاز به ونتيلاتور بيمارستانی داشته باشد عبارتند از:

• سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS).
• ذات الریه.
• COVID-19 و سایر بیماری های تنفسی.
• بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD).
• سکته.
• آسیب مغزی تروماتیک.
• کما
• آنافیلاکسی

چه مدت می توان به دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی متصل بود؟

مدت زمانی که نیاز به ونتيلاتور بيمارستانی دارید به دلیل آن بستگی دارد. ممکن است ساعت ها، روزها، هفته ها یا – به ندرت – ماه ها یا سال ها باشد. در حالت ایده‌آل، شما فقط تا حد امکان کمتر روی دستگاه تنفس مصنوعی می‌مانید. ارائه دهندگان شما توانایی شما را برای تنفس بدون کمک روزانه یا بیشتر آزمایش خواهند کرد.

به طور کلی، اگر به مدت طولانی (2 هفته یا بیشتر) نیاز به ونتیلاتور داشته باشید، یک ارائه دهنده شما را از لوله داخل تراشه به لوله ای در گردن (تراکئوستومی) تغییر می دهد.

چگونه فردی تحت ونتيلاتور بيمارستانی تهاجمی قرار می گیرد؟

برای شروع ونتيلاتور بيمارستانی تهاجمی، ارائه دهنده موارد زیر را انجام می دهد:

1. به شما داروی آرام بخش (آرام بخش) و جلوگیری از حرکت شما (فلج) بدهد. به احتمال زیاد آرام می‌مانید، اما فلج بعد از استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی از بین می‌رود.
2. یک لوله تراشه (ET) را در گلو و نای (راه هوایی منتهی به ریه) قرار دهید.
3. لوله را به ونتیلاتور وصل کنید. ونتیلاتور به شما کمک می کند تا زمانی که تیم پزشکی شما احساس کند نفس کشیدن مجدد برای شما بی خطر است، نفس بکشید.

این مراحل کلی برای شروع ونتيلاتور بيمارستانی است. بسته به شرایط خاص شما، به خصوص اینکه آیا این یک اورژانس است یا نه، برخی از این مراحل ممکن است کمی متفاوت باشند.

وقتی به دستگاه ونتيلاتور بيمارستانی متصل هستید چه اتفاقی می افتد؟

در حالی که از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنید، ارائه دهندگان اقدامات بیشتری را برای درمان شما یا جلوگیری از عوارض انجام می دهند. این موارد عبارتند از:

• نظارت.
• ساکشن.
• ارائه داروها.
• تامین تغذیه و مایعات.
• بسیج.
• برونکوسکوپی

نظارت

ارائه‌دهنده شما شما را به دستگاه‌های اضافی متصل می‌کند تا نحوه عملکرد بدن شما را کنترل کند. این شامل نظارت بر شما می شود:

• فشار خون .
• ضربان قلب .
• تعداد تنفس (چند نفس در دقیقه می کشید).
• سطوح اکسیژن .

آنها همچنین ممکن است با اشعه ایکس قفسه سینه به ریه های شما نگاه کنند یا سطح اکسیژن و دی اکسید کربن شما را با آزمایش خون آزمایش کنند .

ساکشن

ساکشن برای تمیز نگه داشتن راه های هوایی مهم است. یک ارائه دهنده یک کاتتر (یک لوله نازک) را در لوله تنفسی قرار می دهد تا به حذف مخاط (ترشحات) کمک کند. ممکن است باعث سرفه یا تهوع شود. برای عزیزان ممکن است تماشای آن ناخوشایند باشد.

داروها

ارائه دهنده شما ممکن است داروهای آئروسل (اسپری) را از طریق لوله تنفسی به شما بدهد. این داروها زمانی بهترین عملکرد را دارند که آنها را مستقیماً در مجاری هوایی یا ریه های خود تنفس کنید. ارائه دهنده شما همچنین از طریق IV به شما دارو وارد رگ های شما می کند.

تغذیه

وقتی از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنید و انتوبه می کنید، نمی توانید به طور معمول غذا بخورید یا بنوشید. ارائه دهنده غذای مایع به شما می دهد، معمولاً از طریق لوله ای که از بینی شما عبور می کند و وارد معده شما می شود. آنها مایعات را از طریق IV در ورید به شما می دهند.

بسیج

ارائه دهندگان شما به طور منظم شما را بیدار خواهند کرد. آنها ممکن است گاهی شما را بلند کنند و راه بروید.

برونکوسکوپی

ارائه دهندگان از برونکوسکوپی برای مشاهده راه های هوایی در ریه های شما استفاده می کنند. آنها یک دوربین کوچک و روشن را از طریق لوله تنفسی وارد ریه های شما می کنند. گاهی اوقات آنها نمونه هایی از مخاط یا بافت را برای آزمایش می گیرند.

وقتی

به دستگاه ونتيلاتور بيمارستانی متصل هستید چه کسی از شما مراقبت می کند؟

هنگامی که به ونتيلاتور بيمارستانی نیاز دارید، ارائه دهندگان در بخش مراقبت های ویژه (ICU) شما را درمان می کنند. آنها می توانند از نزدیک شما را در آنجا تحت نظر داشته باشند. همه ارائه دهندگان در ICU برای مراقبت از افرادی که به ونتيلاتور بيمارستانی نیاز دارند آموزش دیده اند. ارائه دهندگانی که ممکن است از شما مراقبت کنند عبارتند از:

• درمانگرهای تنفسی
• متخصصان بیهوشی ، ریه شناسان و پزشکان مراقبت های ویژه.
• پزشکان پرستار.
• پرستاران ثبت نام شده
• کمک های پرستار

آیا وقتی به دستگاه ونتيلاتور بيمارستانی متصل هستید بیدار هستید؟

در حالی که از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنید، ارائه دهنده شما سعی می کند تا جایی که ممکن است شما را بیدار نگه دارد و در عین حال اطمینان حاصل کند که شما آرام و راحت هستید. آنها در صورت لزوم از داروها استفاده می کنند تا شما را آرام نگه دارند. بیدار بودن (هوشیار) برای شما غیرمعمول نیست،
اما ممکن است احساس خواب آلودگی، سردرگمی یا عدم آگاهی کامل از آنچه در حال وقوع است داشته باشید.

گاهی اوقات، بسته به اینکه چقدر بیمار هستید، ممکن است پزشک نیاز داشته باشد که شما را عمیقاً آرام بخش (در خواب) نگه دارد تا شما آگاه نباشید و بدن شما بتواند بهبود یابد. بازوهای شما ممکن است برای جلوگیری از آسیب رساندن به خود با کشیدن لوله مهار شوند.

وقتی از ونتيلاتور بيمارستانی خارج می شوید چه اتفاقی می افتد؟

ارائه‌دهندگان آزمایش‌هایی را انجام می‌دهند تا ببینند آیا می‌توانید قبل از خارج کردن دستگاه تنفس مصنوعی به تنهایی نفس بکشید یا خیر. لوله ET برای این آزمایش ها در جای خود باقی می ماند. هنگامی که وضعیت شما بهبود یافت و بتوانید به تنهایی نفس بکشید، ارائه دهنده لوله ET را برمی دارد تا شما را از ونتيلاتور بيمارستانی خارج کند.

ممکن است گلو یا دهان درد داشته باشید، یا ممکن است پس از برداشتن لوله ET توسط پزشک، صدای شما خشن باشد.

پس از برداشتن لوله (به نام لوله‌کشی) ممکن است ارائه‌دهنده شما را روی دستگاه‌های دیگری قرار دهد تا به تنفس شما کمک کند. اینها شامل تهویه غیرتهاجمی (با ماسک) یا ماسک های اکسیژن است. گاهی اوقات ممکن است یک ارائه دهنده مجبور شود دوباره شما را انتوبه کند و دوباره شما را در ونتيلاتور بيمارستانی قرار دهد.

مزایای ونتيلاتور بيمارستانی چیست؟

مزایای ونتيلاتور بيمارستانی عبارتند از:

• برای نفس کشیدن لازم نیست سخت کار کنید. بدن شما می تواند بر بهبود عفونت ها یا شرایط دیگر تمرکز کند.
• تمام اکسیژن مورد نیاز شما را فراهم می کند و دی اکسید کربن را حذف می کند.
• فشاری را برای جلوگیری از فرو ریختن کیسه های کوچک ریه ها فراهم می کند.
• راه های هوایی شما را باز نگه می دارد.

خطرات ونتيلاتور بيمارستانی چیست؟

ارائه دهندگان اقدامات لازم را برای جلوگیری از عوارض ونتيلاتور بيمارستانی انجام می دهند. با این حال، هنوز هم ممکن است خطراتی وجود داشته باشد، از جمله:

• عفونت های باکتریایی لوله راه‌های هوایی شما می‌تواند باکتری‌ها را وارد ریه‌ها کند و باعث عفونت‌هایی مانند پنومونی مرتبط با ونتیلاتور (VAP) شود. این با آنتی بیوتیک درمان می شود.
• آسیب ریه فشار ناشی از ونتیلاتور می تواند به ریه های شما آسیب برساند.
• ریزش ریه اگر بخشی از ریه شما ضعیف باشد، ممکن است سوراخی ایجاد شود که باعث فروپاشی ریه شما می شود ( پنوموتوراکس ).
• قلب و جریان خون تغییر می کند. قرار گرفتن در دستگاه تنفس مصنوعی می تواند بر عملکرد قلب شما تأثیر بگذارد. اگر قلب شما به خوبی کار نکند، می تواند فشار خون شما را کاهش دهد یا ضربان قلب شما را افزایش دهد. این تغییرات همچنین می‌تواند به این معنا باشد که اکسیژن کمتری به خون شما می‌رسد (کاهش پرفیوژن)، حتی اگر مقدار زیادی از آن وارد ریه‌ها شود.
• گاهی اوقات، افراد نمی توانند از دستگاه تنفس مصنوعی خارج شوند. اگر لازم است برای مدت طولانی در دستگاه تنفس مصنوعی باشید، یک ارائه دهنده لوله را از دهان شما خارج می کند. آنها یک لوله را از طریق یک برش کوچک (برش) در گردن شما وارد می کنند.
• طولانی شدن روند مرگ اگر کسی بعید است که از وضعیت خود بهبود یابد، قرار دادن او در ونتيلاتور بيمارستانی ممکن است از روند مرگ جلوگیری کند . این می تواند باعث رنج غیر ضروری شود. ارائه دهنده شما را در تصمیم گیری در مورد ونتيلاتور بيمارستانی در این مورد راهنمایی می کند.

چه مدت طول می کشد تا پس از ونتيلاتور بيمارستانی بهبود یابد؟

مدت زمان بهبودی پس از ونتيلاتور بيمارستانی بستگی به این دارد که چرا به آن نیاز داشتید و چه مدت در آن بودید. ارائه دهنده شما می تواند به شما بگوید که در حین بهبودی چه انتظاری داشته باشید و چگونه از خود مراقبت کنید.

یادداشتی آخر

ونتيلاتور بيمارستانی می تواند جان شما را در مواقع اضطراری نجات دهد یا اگر خیلی بیمار شوید و به تنهایی نمی توانید نفس بکشید. این برای درمان شرایط نیست، اما می تواند به بدن شما زمان لازم برای بهبود را بدهد. در موارد بسیار جدی یا بدتر شدن بیماری، برخی از افراد ممکن است نتوانند دوباره به تنهایی نفس بکشند.

صرف نظر از سلامتی شما، مطمئن شوید که ارائه دهنده و خانواده شما خواسته های شما را برای مراقبت های پزشکی شما می دانند. بحث در مورد اهداف خود و تنظیم دستورالعمل های پیشرفته و وکالتنامه مراقبت های بهداشتی گام مهمی است. این می تواند به عزیزان شما کمک کند اگر آنها نیاز به تصمیم گیری از طرف شما دارند.