دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی bennett 740

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی bennett 740

دستگاه ونتیلاتور پرتابل بیمارستانی bennett 740 قابل استفاده برای اطفال و بزرگ سال بدون نیاز به تعویض ست لوله می باشد. به کالیبراسیون (کالیبراسیون اتوماتیک دستگاه) نیاز ندارد. دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی Bennett مدل 740 داراي مدهاي متداول و مدهاي تخصصی و پیشرفته است.

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی bennett 740

• استفاده و کاربرد آسان
• قابلیت استفاده به صورت غیر تهاجمی
• نمایش پارامترهاي تنفسی روي صفحه اصلی
• قابلیت تنظیم Apnea در مدهاي تنفسی خود بخودي
• عدم نیاز به سانترال هوا و کمپرسور

اجزاء دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی bennett 740

• مدار تنفس دهي دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی
• ميله خم شو نگهدارنده
• سيم برق
• لوله مخصوص گاز اکسیژن
• جاي باتري خارجي
• ملحقات محفظه جمع كننده مايعات
• محفظه جمع كننده مايعات
• لوله رابط تنفسي
• فيلترباكتري دمي
• پايه چهارچرخه
• ريه آزمايشي
• هموديفاير

آمادگی دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی bennett 740

1. اتصال دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی bennett به برق
2. اتصال رابطهاي تنفسي
   فيلترها را در جاي خود قرار دهيد.سپس لوله هاي رابط را مطابق شكل زيرمتصل نماييد.
3. اتصال دستگاه به منبع اكسيژن
   رابط ورودي اكسيژن واقع در بدنه كناري دستگاه را به منبع اكسيژن وصل كنيد
4. راه اندازي دستگاه براي كار
   جهت روشن كردن دستگاه سوييچ پاور پشت دستگاه را به سمت بالا قرار دهيد . پس از روشن شدن ونتيلاتور ، پيام … POST Running روي صفحه نمايش دستگاه ظاهر ميشود. سپس پارامترهايي كه بايد تنظيم گردد با چراغ سبز چشمك زن نمايش داده ميشوند. دستگاه قبل از اتصال به بيمار بايد به مدت  17 دقيقه روشن گرديده و در حالت STANDBY قرار گيرد و در صورت لزوم تست SST انجام گيرد
5. جهت هرگونه تغييردر تنظيمات دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی bennett سه مرحله زير بايد انجام شود:

• زدن كليد موردنظر
• چرخاندن كليد گردان
• زدن كليد تاييد نهايي(accept)

تنطیم دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی bennett 740

تنظيم ونتیلاتور بیمارستانی bennett 740 مراحل تنظيم ونتيلاتور شامل موارد زير مي باشد:

• مراحل تنظيم ونتيلاتور شامل موارد زير مي باشد:
• انتخاب مد دستگاه (A/C,SIMV, SPONT)
• انتخاب نوع تنفس (PCV,VCV, PSV)
• تنظيم حجم جاري (Tidal volume)
• تعداد تنفس در دقيقه (respiration rate)
• دم به بازدم (Inspiratory. Expirtory ratio)
• درصداكسيژن هواي دمي (Fio2:Friction inspiratory O2)
• حساسيت (Triger Sensitivity)
• تنظيم PEEP
• تنظيم مقادير آلارم دستگاه (Alarm system)

تغييرمد: جهت تغيير مد دستگاه مي توانيم درحاليكه دستگاه به بيمار وصل است مد جديد را انتخاب نموده و نظيمات لازم را انجام داده ودر نهايت كليد ACCEPT را ميزنيم.

نگهداري دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی bennett 740 :

بدنه ونتیلاتور بیمارستانی bennett 740 : با پارچه نمناك و شوينده سبك تميز نماييد.براي ضدعفوني دستگاه و ملحقات آن به هيچ وجه از فرمالدئيد ويا مواد ضدعفوني بر پايه فنل استفاده نكنيد.

صفحه كليد

با پارچه و اسپري تميزكننده مخصوص صفحه كليد تميز كنيد.

لوله هاي مدار تنفس دهي ونتيلاتور

در صورتي كه يكبار مصرف نمي باشدآنها را از دستگاه جدا كنيد و تميز كنيد سپس آنها را استريل يا ضدعفوني نماييد. و به صورت روزانه آنها را از نظر ترك ،پارگي و سوراخ بررسي نموده و در
صورت لزوم تعويض نماييد.

مدار تنفس دهي ونتيلاتور

لوله هاي دمي و بازدمي را به صورت روزانه از نظر تجمع آب بررسي كنيد، در صورت لزوم آنرا تخليه و تميز كنيد.

لوله ها و رابط هاي تنفسي يكبارمصرف براي هر بيمار يا حداكثر هر 7 روز يكبار تعويض گردند.

ويال جمع كننده

درصورتيكه يكبار مصرف نميباشد آنرا جدا و تميز سپس استريل يا ضدعفوني شيميايي كنيد.  ويال جمع كننده و آبگيرها را در صورت نياز بررسي و تخليه كنيد.

فيلترها

• مقاومت فيلترهاي آنتي باكتريال دمي و بازدمي را در صورت نصب فيلتر جديد با استفاده از SST كنترل كنيد.
• هر دوره زماني 250 ساعت يا يك ماه استفاده از فيلتر پروانه خنك كننده آنرا تميز كنيد.اگر فيلتر پوشيده از گرد و غبار است يا اگر آلارم FAN FAILED ALERT روي داده است آنرا تعويض كنيد.
• هردوره زماني 1000 ساعت يا سه ماه استفاده از فيلتر ورودي هوا آنرا تعويض كنيد.
• سالانه يا پس از 100 بار اتوكلاو كردن دستگاه فيلترهاي باكتري چندبار مصرف دمي و بازدمي را تعويض كنيد.
• فيلترهاي دايمي دم و بازدم براي هر بيمار يا حداكثر پس از گذشت 7 روزاستفاده اتوكلاو شود.
• فيلترهاي آنتي باكتريال يكبار مصرف حداكثر 48 ساعت يكبار تعويض گردد.

جهت اطلاع از قیمت خرید ونتیلاتور بیمارستانی با ما تماس بگیرید.

تعریف دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی

ونتیلاتور دستگاهی است که از تنفس پشتیبانی می کند. به آن دستگاه تنفس مصنوعی نیز گفته می شود. این دستگاه ها عمدتا در بیمارستان ها مورد استفاده قرار می گیرند. ونتیلاتور ها اکسیژن را به ریه ها وارد می کنند ، دی اکسید کربن را از بدن خارج می کنند.

به بیمار کمک می کنند تا راحت نفس بکشد و برای افرادی که توانایی تنفس خود را از دست داده اند ، نفس می کشد.

از دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی غالباً برای دوره های کوتاه مدت استفاده می شود ، مانند حین جراحی هنگام بیهوشی عمومی یا در حین درمان بیماری جدی ریوی یا شرایط دیگری که بر تنفس طبیعی تأثیر می گذارد. برخی از افراد ممکن است از شرایطی رنج ببرند که برای مدت طولانی یا حتی تا آخر عمر خود نیاز به استفاده از دستگاه های تهویه داشته باشند.

مراحل کار دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی

• یک دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی برای وارد کردن هوا به داخل ریه ها از فشار استفاده می کند.
• این فشار تحت عنوان فشار مثبت شناخته می شود. یک بیمار معمولاً هوا را به تنهایی بازدم می کند.
• اما گاهی اوقات دستگاه تنفس نیز این کار را برای آنها انجام می دهد.
• میزان اکسیژن دریافتی بیمار از طریق مانیتور متصل به دستگاه تنفس قابل کنترل است.
• اگر وضعیت بیمار به ویژه شکننده باشد، مانیتور برای ارسال زنگ هشدار به مراقب تنظیم می شود که نشان دهنده افزایش فشار هوا است.
• دستگاه با آوردن اکسیژن به ریه ها و بیرون آوردن دی اکسید کربن از ریه ها کار می کند.

کار دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی

•  این اجازه می دهد بیمار که مشکل تنفس دارد اکسیژن مناسب دریافت کند.
• این همچنین به بدن بیمار کمک می کند تا بهبود یابد ، زیرا انرژی اضافی تنفس سخت را از بین می برد.
• یک دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی هوا را از طریق یک لوله تنفسی به داخل راه هوا یی می برد.
• یک لوله به مسیر تنفسی بیمار وارد می شود و انتهای دیگر آن به دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی متصل می شود.
• لوله تنفس با عبور هوا و اکسیژن از دستگاه تنفس به داخل ریه ها به عنوان راه هوایی عمل می کند.
• بسته به شرایط پزشکی بیمار ، ممکن است بتوانند از ماسک تنفسی به جای لوله های تنفسی استفاده کنند.

انتظارات از دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی

آنچه انتظار می رود به شدت بیماری بستگی دارد. به عنوان مثال ، برخی از افراد می توانند فعالیت های منظم خود را از جمله خواندن یا تماشای تلویزیون از سر بگیرند.در حالی که برای جلوگیری از بیرون آوردن لوله های تنفسی از دیگران ، باید آنها را مهار کرد.

• بیماران یا مراقبان نیز باید یاد بگیرند که چگونه راه های هوایی بیمار را مکش کنند تا از انسداد مخاط در لوله ها جلوگیری کند.
• ونتیلاتور ها به طور معمول درد ایجاد نمی کنند.
• لوله تنفسی در مجاری تنفسی بیمار ممکن است باعث ناراحتی شود.
• یکی از ناامید کننده ترین موارد حضور در یک دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی این است که بیمار قادر به صحبت و غذا نیست.
• به جای غذا ، تیم مراقبت های بهداشتی ممکن است مواد مغذی را از طریق لوله داخل در رگ تأمین کند.
• اگر بیمار برای مدت طولانی روی دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی باشد ، احتمالاً غذای خود را از طریق لوله بینی یا معده دریافت می کند.
• یک دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی فعالیت بیمار را بسیار محدود کرده و حرکت او را محدود می کند.
• آنها ممکن است بتوانند در رختخواب یا صندلی بنشینند ، اما معمولاً نمی توانند زیاد حرکت کنند.
• یک پوشش نقره ای با این وضعیت این است که دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی هیچ دردی برای بیمار ایجاد نمیکند.
• با این حال ، یک دوره گذار وجود دارد که بیمار ممکن است هنگام عادت به دستگاه ، برخی از ناراحتی ها را تجربه کند.
• هنگامی که وضعیت بیمار بهبود یافت ، معمولاً یک دوره “جدا سازی ” وجود دارد تا فرد قبل از برداشتن دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی به تنفس خود عادت کند.

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی

ونتیلاتور، که گاهی به آن ونتیلاتور مکانیکی نیز گفته می‌شود، دستگاهی است که به شما کمک می‌کند در هنگام بیماری، مجروح شدن یا آرام‌بخشی برای یک عمل نفس بکشید. هوای غنی از اکسیژن را به ریه های شما پمپ می کند. همچنین به شما کمک می کند دی اکسید کربن را که یک گاز زائد مضر برای خلاص شدن از شر آن است، خارج کنید.

حتی در حالی که آنها به تنفس شما کمک می کنند، ونتیلاتورها گاهی اوقات منجر به عوارض می شوند. این مشکلات می تواند ناشی از خود دستگاه تنفس مصنوعی یا مواردی باشد که احتمال وقوع آنها در هنگام استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی بیشتر است.

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی در مقابل ماسک تنفسی

مردم گاهی اوقات از کلمه تنفس به معنای همان ونتیلاتور استفاده می کنند. ماسک یا وسیله ای است که از شما در برابر ذرات خطرناک موجود در هوا محافظت می کند. اما یک ماسک تنفسی همچنین می تواند دستگاهی را توصیف کند که به شما کمک می کند تنفس کنید، مانند یک دستگاه تنفس مصنوعی.

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی در مقابل لوله گذاری

ونتیلاتورها و لوله گذاری اغلب با هم استفاده می شوند، اما یکسان نیستند. لوله گذاری روشی است که در آن یک کارمند مراقبت های بهداشتی لوله ای را در گلوی شما قرار می دهد تا هوا را به داخل و خارج از ریه های شما منتقل کند. سپس این لوله را می توان به یک کیسه یا دستگاه متصل کرد.

انواع دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی

انواع مختلفی از ونتیلاتور وجود دارد. پزشک شما تعیین خواهد کرد که کدام یک برای وضعیت شما بهترین است.

تهویه غیرتهاجمی

تهویه غیرتهاجمی شامل استفاده از ماسک صورت است که به ونتیلاتور متصل می شود. ماسک را که دور سر شما بسته می شود، نفس می کشید. دو دستگاه تهویه غیرتهاجمی رایج عبارتند از: فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) و فشار مثبت راه هوایی دوسطحی (BiPAP) که هر دو توسط افراد مبتلا به آپنه خواب استفاده می شوند.

تهویه تهاجمی

با تهویه تهاجمی، شما یک لوله در راه هوایی خود دارید که به دستگاه تنفس مصنوعی متصل می شود. این لوله می تواند از طریق دهان شما ( انتوباسیون ) یا از طریق برشی که پزشک در گردن شما ایجاد می کند (تراکئوستومی) وارد شود.

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی مکانیکی

ونتیلاتور مکانیکی دستگاهی است که راه‌های هوایی شما را باز نگه می‌دارد و اکسیژن را برای کمک به تنفس شما ارسال می‌کند. این نوعی حمایت از زندگی در نظر گرفته می شود.

ونتیلاتور با ماسک صورت

ونتیلاتور با ماسک صورت نوعی تهویه غیرتهاجمی است. در اصل به این معنی است که برای دریافت اکسیژن از ماسک صورت استفاده می کنید. ممکن است برای بیهوشی و همچنین برای کمک به تنفس استفاده شود.

کیسه احیاگر دستی

یک کیسه احیاگر دستی هوا را با دست فراهم می کند. شخصی کیسه را پمپ می کند تا هوا به داخل و خارج از ریه های شما کمک کند. در صورت انتوبه شدن، کیسه می تواند به ونتیلاتور ماسک صورت یا لوله متصل شود. اگر ونتیلاتور مکانیکی در دسترس نباشد یا کار را متوقف کند، ممکن است این یک گزینه باشد.

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی با روش تراکئوستومی

ونتیلاتور با روش تراکئوستومی، دستگاه به لوله ای که پزشکان در دهانه گردن شما قرار داده اند متصل می شود.

موارد استفاده از دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی

دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است نیاز به استفاده از ونتیلاتور داشته باشید، چه برای مدت کوتاه یا طولانی مدت.

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی برای جراحی

بیهوشی عمومی (نوعی که باعث خوابیدن شما می شود) می تواند نفس کشیدن را به تنهایی سخت کند. ونتیلاتور می تواند تا زمانی که بیهوشی از بین برود کمک کند.

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی برای نارسایی تنفسی

زمانی که نفس کشیدن به تنهایی برای شما سخت است، به آن نارسایی تنفسی می گویند. این می تواند به طور ناگهانی به دلیل چیزی مانند مصرف بیش از حد دارو یا آسیب به ریه ها یا نخاع شما اتفاق بیفتد. یا زمانی که شما دارای یک وضعیت سلامتی هستید که بر تنفس شما تأثیر می گذارد، می تواند طولانی مدت (مزمن) باشد، مانند:

آسیب مغزی یا سکته مغزی

زمانی که آسیب مغزی مانع تنفس ریه‌های شما می‌شود، ممکن است به یک دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشته باشید.

سایر شرایط سلامتی

بسیاری از شرایط بهداشتی دیگر ممکن است نیاز به تهویه داشته باشند، از جمله:

• کما
• ذات الریه
• بیماری مزمن انسدادی ریه یا COPD، یک بیماری التهابی مزمن ریه
• سندرم دیسترس تنفسی حاد یا ARDS، یک آسیب ریه که باعث می‌شود مایع به ریه‌ها نشت کند.
• آنافیلاکسی، یک واکنش آلرژیک جدی
• بیماری های خاصی که بر اعصاب و ماهیچه ها تأثیر می گذارد
• ونتیلاتور برای COVID-19

ویروسی که باعث COVID-19 می شود می تواند باعث نارسایی تنفسی شود. در موارد جدی، می تواند راه های هوایی شما را ملتهب کند و اساساً ریه های شما را در مایعات غرق کند. در حالی که بدن شما با ویروس مبارزه می کند، یک دستگاه تنفس مصنوعی می تواند به تنفس شما کمک کند.

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی چگونه کار می کند؟

ونتیلاتور به ماسک صورت یا لوله ای در بینی، دهان یا گلو متصل می شود. هوای غنی از اکسیژن را از طریق لوله وارد نای شما می کند. قبل از اینکه هوا به سمت نای شما حرکت کند، هوا از یک مرطوب کننده عبور می کند که آن را گرم و مرطوب نگه می دارد.
ونتیلاتور نیز ممکن است برای شما نفس بکشد، یا ممکن است خودتان این کار را انجام دهید. دستگاه فشار پایین ثابتی را برای جلوگیری از فرو ریختن کیسه های هوا در ریه ها حفظ می کند.

ونتیلاتور را می توان طوری تنظیم کرد که در هر دقیقه تعداد معینی تنفس برای شما انجام دهد. پزشک شما همچنین ممکن است آن را طوری برنامه‌ریزی کند که در مواقعی که به کمک نیاز دارید، وارد عمل شود. در این حالت، اگر در مدت زمان مشخصی نفس نکشید، دستگاه به طور خودکار هوا را وارد ریه‌های شما می‌کند.

انتظار چه چیزی از یک دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی دارید؟

وقتی روی دستگاه تنفس مصنوعی هستید، ممکن است احساس ناراحتی کنید. پزشک به شما داروهایی می دهد تا آرامش داشته باشید. اغلب، افرادی که از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنند، بیدار هستند، اما ممکن است کاملاً از آنچه در حال وقوع است آگاه نباشند. اگر وضعیت شما جدی باشد، ممکن است پزشک شما را در خواب نگه دارد تا بدن شما بهتر بهبود یابد.

تیم سلامت شما اغلب شما را تحت نظر خواهد داشت. آنها ممکن است فشار خون، ضربان قلب، سطح اکسیژن و تنفس شما را در دقیقه بررسی کنند. همچنین ممکن است در طول تهویه، عکس قفسه سینه و آزمایش خون انجام دهید. احتمالاً یک درمانگر تنفسی لوله تنفسی شما را ساکشن می کند تا به پاکسازی مخاط از ریه ها کمک کند.

اگر ماسک صورت دارید، ممکن است بتوانید به طور موقت آن را برای خوردن یا صحبت کردن بردارید. اگر انتوبه شده باشید، نمی توانید به طور معمول صحبت کنید یا بخورید یا بنوشید. در این مورد، مایعات را از طریق IV و تغذیه از طریق لوله ای در معده دریافت خواهید کرد .

پزشک از شما می خواهد که اغلب بنشینید یا روی شکم دراز بکشید تا به ریه های شما کمک کند تا اکسیژن بیشتری دریافت کنند. در برخی موارد، حتی ممکن است در حین استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی راه بروید.

کمک به بیمار هنگام استفاده از دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی

ونتیلاتور می تواند هم برای فرد مبتلا و هم برای عزیزانش ناراحت کننده باشد. اگر کسی که می شناسید از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کند، در اینجا چند راه وجود دارد که می توانید به آنها کمک کنید:

• مثبت بمان . وقتی فردی را روی دستگاه تنفس مصنوعی می بینید، ممکن است ناراحت یا هیجانی شوید. سعی کنید خوش بین بمانید.
• به آنها کمک کنید راه های ارتباطی را پیدا کنند . می توانید از ژست ها استفاده کنید یا کلمات را یادداشت کنید.
• اغلب با آنها صحبت کنید .
• دست آنها را لمس یا نگه دارید .
• وسایل آشنا را برایشان بیاورید . روبالشی یا روپوشی از خانه ممکن است به آنها احساس راحتی بیشتری بدهد.

عوارض دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی

حتی در حالی که آنها به تنفس شما کمک می کنند، ونتیلاتورها گاهی اوقات منجر به عوارض می شوند. این مشکلات می تواند ناشی از خود دستگاه تنفس مصنوعی یا مواردی باشد که احتمال وقوع آنها در هنگام استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی بیشتر است.

عفونت

لوله تنفسی در راه هوایی شما می‌تواند به باکتری‌هایی که کیسه‌های هوایی کوچک در دیواره‌های ریه‌ها را آلوده می‌کنند، راه دهد. بعلاوه، این لوله دفع زباله‌هایی را که می‌توانند ریه‌های شما را تحریک کرده و باعث عفونت شوند، سخت‌تر می‌کند.

این نوع عفونت، پنومونی مرتبط با ونتیلاتور یا VAP نامیده می شود. این به ویژه خطرناک است زیرا ممکن است زمانی که دستگاه تنفس مصنوعی را می‌گذارید، کاملاً بیمار شده باشید. VAP می تواند درمان سایر بیماری های شما را دشوارتر کند.

پزشکان آن را با آنتی بیوتیک درمان می کنند. در برخی موارد، VAP ممکن است به انواع خاصی نیاز داشته باشد که می توانند با باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک مبارزه کنند.
حتی اگر قبلاً یک عفونت مانند عفونت ویروسی ریه های خود دارید، می توانید VAP را در کنار آن دریافت کنید. پزشکان این بیماری را “عفونت فوق العاده” می نامند.

آسیب ریه با دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی

اعضای کادر پزشکی به دقت میزان، نوع، سرعت و نیروی هوایی را که ونتیلاتور به داخل ریه های شما وارد می کند و از آن خارج می کند، اندازه گیری می کنند. اکسیژن زیاد در مخلوط برای مدت طولانی می تواند برای ریه های شما مضر باشد.
اگر نیرو یا مقدار هوا بیش از حد باشد، یا اگر ریه های شما خیلی ضعیف باشد، می تواند به بافت ریه شما آسیب برساند. پزشک شما ممکن است این آسیب ریه مرتبط با ونتیلاتور را (VALI) بنامد.

از جمله شرایطی که VALI می تواند منجر شود عبارتند از:

پنوموتوراکس : سوراخ یا سوراخی در ریه‌ها که هوا را به سوراخ بین ریه‌ها و دیواره قفسه سینه آزاد می‌کند. این می تواند باعث درد و از دست دادن اکسیژن شود. همچنین ممکن است باعث از بین رفتن ریه های شما شود که یک اورژانس است.

ادم ریوی: تجمع مایع در ریه ها. در صورت ابتلا به ذات الریه ، ریه های شما ممکن است مایع بیشتری جمع کنند .

هیپوکسمی : اکسیژن بسیار کم در خون شما. آسیب به ریه های شما می تواند باعث این شود. اگر سطح اکسیژن خون شما شروع به کاهش کند و شما دچار تنگی نفس شوید، کارکنان پزشکی متوجه این موضوع خواهند شد.

سایر خطرات دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی

سایر خطرات و مشکلاتی که ممکن است به دلیل استفاده از ونتیلاتور رخ دهد عبارتند از:

هذیان : معمولاً وقتی از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنید، بیهوش هستید یا به شدت آرام می شوید. در هر صورت، شما داروهای قوی مصرف می کنید. گاهی اوقات، ممکن است این داروها حتی پس از برداشتن لوله از راه هوایی شما مدتی طول بکشد تا از بین بروند.
ممکن است در خواندن، نوشتن یا فکر کردن به وضوح مشکل داشته باشید. همچنین ممکن است متوجه حافظه ضعیف، مشکل خواب، اضطراب یا احساسات غیرعادی مانند پارانویا شوید. در مورد این اثرات که باید به مرور زمان از بین بروند، با پزشک خود صحبت کنید.

بی تحرکی : وقتی روی دستگاه تنفس مصنوعی هستید، نمی توانید زیاد حرکت کنید، به خصوص زمانی که آرام می کنید. این می تواند منجر به زخم بستر شود که ممکن است به عفونت های پوستی تبدیل شود. به همین دلیل احتمال لخته شدن خون در شما بیشتر است.
ماهیچه های شما، از جمله آنهایی که به طور معمول به شما کمک می کنند برای خودتان نفس بکشید، ممکن است ضعیف شوند. ممکن است نیاز به توانبخشی با فیزیوتراپیست یا درمانگر تنفسی داشته باشید.

مشکلات تارهای صوتی : وقتی پزشک لوله تنفسی را برای بیرون آوردن شما از دستگاه تنفس مصنوعی خارج می کند، می تواند به تارهای صوتی شما آسیب برساند. در ابتدا انتظار کمی درد و صدای تند داشته باشید. اما اگر پس از بیرون آمدن لوله، تنفس یا صحبت کردن سخت است، به پزشک خود اطلاع دهید.

علائم مرگ هنگام استفاده از دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی

هنگامی که شخصی در حین استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی جان خود را از دست می دهد، دستگاه به تنفس او ادامه می دهد. وقتی ریه‌ها اکسیژن دارند، قلب همچنان می‌تواند تپش کند و پوست آن‌ها همچنان گرم است. اما اگر ونتیلاتور خاموش باشد، نفس نمی کشند، زیرا هیچ فعالیت مغزی ندارند ( مرگ مغزی ). سایر علائم مرگ مغزی عبارتند از:

• بدون واکنش به درد یا لمس
• چشم ها حرکت نمی کنند و پلک نمی زنند و به نور پاسخ نمی دهند
• بدون رفلکس تهوع
• الکتروانسفالوگرام ( EEG) می تواند تشخیص دهد که آیا یک فرد فعالیت مغزی دارد یا خیر