انتخاب ونتیلاتور خانگی باید مبتنی بر دانش اولیه از عملکردهای خاص دستگاه و درک منطق فیزیولوژیکی باشد. درک چگونگی تعامل این عملکرد ها با محیط عمل و نیازهای بیماران بسیار مهم است. پس از دستیابی به این هدف ، ممکن است یک تهویه هوا بر اساس نیازهای خاص (خصوصاً اینکه آیا ایمنی یا راحتی مهمترین عامل است) ، محدودیت ها و هزینه ها انتخاب شود.

ونتیلاتور های خانگی وجود دارد که بیشتر برای کمک به زندگی طراحی شده اند تا حفظ زندگی. ما فقط واحدهای “پشتیبانی از زندگی” را در نظر می گیریم که از تهویه های قابل حمل بسیار پیچیده ای برخوردار هستند که در میان حالت های دیگر دارای تهویه کنترل حجم با دریچه بازدم بدون تنفس هستند. آنها همچنین باید به یک باتری داخلی ، زنگ هشدارها و سیستم های ایمنی داخلی برای پاسخگویی به مشکلات عملکرد ونتیلاتور مجهز شوند ( به عنوان مثال خرابی برق) بلکه امکان تحرک بیمار را نیز فراهم می کند. پزشک یا درمان گر تنفسی باید تعیین کند که آیا از واحد ونتیلاتور به عنوان واحد حمایت از زندگی یا حیات استفاده می شود. حالت تهویه انتخاب شده نیازهای بیمار را هدف قرار خواهد داد تا از خرید گزینه های حالت تهویه پیچیده اما اساساً بی فایده که به ندرت مورد نیاز خواهد بود جلوگیری کند. این باید موجب صرفه جویی در هزینه شود.