دستگاه نبولایزر وسیله‌ای برای رساندن دارو به قسمت‌های مختلف دستگاه تنفس از طریق استنشاق می‌باشند، این درمان بخصوص در وضعیت‌هایی مانند برونشیت و آسم شدید بسیار مؤثر هستند و به دلیل سریع بودن تأثیر دارو و جلوگیری از تأثیر دارو بر بافتهای دیگر بدن بسیار مورد توجه می‌باشد. با توجه به نوع داروی مصرفی باعث بهبود تهویه، افزایش عملکرد ماهیچه‌های تنفسی، بهبود استقامت فعالیت‌های عمومی، جلوگیری از تجمع ترشحات ریوی، بهبود سرفه، پیشگیری از آتلکتازی، کاهش‌چسبندگی، کمک به بازگشت خون، کاهش درد و کاهش اسپاسم می‌شود. روش‌های دیگر استفاده از دارو مانند خوراکی و تزریقی برای مشکلات دستگاه تنفس کمتر مؤثر و مورد استفاده می‌باشند.

ریه ها مهمترین قسمت دستگاه تنفسی هستند که در عمل تبادل گازهای تنفسی جهت تأمین اکسیژن بافتهای مختلف بدن و دفع دیاکسید کربن نقش دارند. برونشها ، برونشیولها و آلوئولها از اجزای مهم ریه ها محسوب میشوند که در یک بیماری تنفسی ممکن است درگیر شوند. گاهی ضایعه در بافت ریه یا عروق خونی آن ایجاد میشود. بیماریهای ریوی در هر سال بسیاری از افراد جامعه را مبتا میکند که باعث کاهش سطح عملکرد فرد در فعالیتهای روزمره میشود میزان اختال در عملکرد تنفس در یک بیماری ریوی به نوع بیماری و وسعت آسیب وارده بستگی دارد.

دستگاه نبولایزر به دو گروه کلی مکانیکال و الکتریکال (اولتراسونیک ) تقسیم بندی می‌شوند.

• پنوماتیک : جهت رساندن ذرات نبولایز شده دارو به برونش‌ها، باید این اجزاء به اندازه‌های حداقل ۵ تا ۱۰میکرون تبدیل شوند
• تکنولوژی مش کپ : برای تأثیر بر برونشیول‌ها به اندازه ۲ تا ۶ میکرون کوچک شوند
• اولتراسونیک : درصورتیکه این دارو به ذرات حدود نیم تا ۲ میکرون تبدیل شوند بر آلوئولها اثر خواهند گذاشت. کوچک شدن اندازه ذرات دارو بستگی به نوع دارو و جایگاه اثر آن‌ها خواهد داشت لذا از تکنولوژی‌های مختلف برای نبولایز استفاده می‌شود.