دستگاه پالس اکسیمتر (pulse oximeter) وسیله ای است که برای اندازه‌گیری ضربان قلب و سطح اکسیژن در بدن استفاده می‌شود. آنها معمولاً در بیمارستان یا محیط بالینی یافت می‌شوند. اما نمونه های خانگی یا انگشتی نیز در دسترس هستند.

پالس اکسیمترها با تابش نور از طریق انگشت (یا لاله گوش) کار می‌کنند و سپس بازتاب پرتو نور، میزان نوری که از آن عبور می‌کند یا منعکس می‌شود از حسگر روی دستگاه اندازه‌گیری می‌کند. طرف دیگر. سپس با استفاده از یک معادله ریاضی، اکسیمترها قادر به محاسبه میزان اکسیژن خون هستند.

به عنوان یک قانون سرانگشتی، به خاطر داشته باشید که عدد طبیعی از یک پالس اکسیمتر در محدوده 98 تا 99 درصد قرار می گیرد. هر چیزی کمتر از 90 درصد نشان دهنده چیز جدی تری است و نیاز به رسیدگی فوری دارد.

پروب‌ها یا حسگرهای دستگاه پالس اکسیمتر را می‌توان به نواحی انگشت، بینی، گوش، انگشتان پا و پیشانی متصل کرد. دقیق‌ترین قرائت‌ها معمولاً وقتی که پالس اکسیمتر به انگشت، به‌ویژه انگشت میانی بسته شود بدست می آید.

دستگاه پالس اکسیمتر های بیمارستانی به دستگاه‌هایی متصل هستند که فشار و دما را اندازه‌گیری می‌کنند و می‌توانند به اندازه‌گیری همزمان ریتم قلب بیمار مرتبط شوند.

هنگام خرید دستگاه پالس اکسیمتر خانگی، برندهای زیادی برای انتخاب وجود دارد. پالس اکسیمترهایی که برچسب “برای مصارف پزشکی” و “تأیید FDA” دارند همان چیزی است که هنگام خرید باید به دنبال آن باشید. “اینها را می توان در محصولات موجود در داروخانه ها مشاهده کرد. اکثر پالس اکسی‌مترها ضربان قلب شما را نیز اندازه‌گیری می‌کنند، که برای بسیاری نیز یک امتیاز مثبت است.