دستگاه اکسیژن ساز خانگی در اوایل دهه 1970 اختراع شدند. تولید این دستگاه ها در اواخر دهه 1970 افزایش یافته است. قبل از آن دوران ، درمان با اکسیژن در منزل نیازمند به استفاده از سیلندرهای اکسیژن فشار قوی و یا سیستم های کوچک اکسیژن مایع کریوژنیک داشت. هردوی این سیستم های برای تکمیل منابع اکسیژن به بازدیدهای مکرر از خانه توسط تامین کنندگان نیاز داشتند.

دستگاه اکسیژن ساز خانگی به طور چشمگیری باعث کاهش تعداد کپسول های فشار قوی و اکسیژن مایع در استفاده در خانه ها شده است. دستگاه های اکسیژن ساز به رایج ترین وسیله برای تحویل اکسیژن خانگی تبدیل شده اند. در نتیجه این تغییر ، تعداد تولیدکننده هایی که وارد بازار اکسیژن ساز می شوند ، بصورت نمایی افزایش یافته است.

عملکرد دستگاه

اکسیژن ساز خانگی یک وسیله برقی است برای فراهم کردن اکسیژن مورد نیاز بیماران از روش غلیظ کردن هوای محیط به اکسیژن خالص استفاده می کند. هوایی که ما تنفس میکنیم به طور عمده از نیتروژن (۷۸%) و اکسیژن (۲۱%) تشکیل شده است. این ماشین با کمپرس کردن هوای داخل اتاق نیتروژن آن را گرفته و اکسیژن بالای ۹۵% در اختیار بیمار قرار می­دهد.

یک دستگاه اکسیژن ساز با استفاده از فناوری جذب نوسان فشار (PSA) ، اکسیژن هوا را به خود می گیرد و نیتروژن را از آن خارج می کند و یک گاز غنی شده با اکسیژن را برای افرادی که به دلیل کمبود اکسیژن در خون خود نیاز به اکسیژن پزشکی دارند، فراهم می کند.