کاربرد مانیتور علائم حیاتی

کاربرد مانیتور علائم حیاتی چیست و کجاست؟ مانیتور علائم حیاتی دستگاهی است که به شما امکان می دهد پارامترهای فیزیولوژیکی بیمار را شناسایی، پردازش و به طور مداوم نمایش دهید. همچنین دارای سیستم هشدار است که در صورت وجود شرایط نامطلوب یا خارج از محدوده مورد نظر هشدار می دهد.

به عبارت دیگر می توان گفت که مانیتورهای چند پارامتری وظیفه جمع آوری، نمایش و ذخیره تمامی علائم حیاتی بیمار را بر عهده دارند. این تیم ها برای هر علامت حیاتی متفاوت عمل می کنند. به عنوان مثال، برای اندازه گیری ضربان قلب، فعالیت الکتریکی قلب را به وسیله الکترودها می گیرد و آن را تقویت می کند. برای اندازه گیری تعداد تنفس، حرکات تنفسی قفسه سینه را جمع آوری و تقویت می کند. برای تعیین میزان اکسیژنی که بیمار از طریق نبض خود انجام می دهد.

تمام این پارامترها به طور جداگانه در مانیتور علائم حیاتی نشان داده شده است. در صورتی که هر یک از آنها کمتر یا بالاتر از حد طبیعی سن بیمار باشد یا هر گونه فعالیت نامطلوب دیگری ایجاد شود، زنگ هشدار برای اطلاع پزشکان فعال می شود.

این آلارم‌ها بصری و شنیدنی هستند، اگرچه اگر در تلاش برای حل مشکلی که آنها را ایجاد کرده‌اید، به راحتی می‌توان آنها را خاموش کرد.

علائم حیاتی به ویژه در بیمارانی که تحت بیهوشی، دارو یا هر درمان دیگری که نیاز به خون، تغییر در دارو یا جایگزینی حجم را تعیین می کند، مانند افزایش دهنده پلاسما، تحت نظارت قرار می گیرند.

کاربرد مانیتور علائم حیاتی چیست؟

پنج پارامتر اساسی وجود دارد که مانیتورهای علائم حیاتی امروزی را ثبت و نشان می دهد:

• الکتروکاردیوگرام (ECG): الکترودهایی بر روی بدن بیمار قرار می گیرند که وظیفه ثبت و تقویت تکانه های الکتریکی قلب را بر عهده دارند.
• تنفس (RESP): با اندازه گیری امپدانس قفسه سینه به لطف دو الکترود مورد استفاده در ECG، میزان تنفس را کنترل می کند.
• دما (TEMP): با استفاده از یک دماسنج، دمایی که بیمار همیشه دارد را نیز نشان می دهد.
• فشار غیر تهاجمی (NIBP): فشار خون غیر تهاجمی با استفاده از فشارسنج الکترونیکی که دستبند آن بر روی بازوی بیمار قرار می گیرد، به دست می آید.
• اشباع اکسیژن (SpO2): یک پالس اکسیمتر روی انگشت بیمار قرار می گیرد که نوری با دو تراکم موج متفاوت از خود ساطع می کند تا سطح اکسیژن خون او را مشخص کند.

سایر پارامترهای قابل ثبت مانیتور علائم حیاتی عبارتند از:

• فشار تهاجمی (PI): با استفاده از یک کاتتر حساس که در شریان بیمار قرار داده می شود، فشار خون را می توان با دقت بیشتری نسبت به فشار غیر تهاجمی اندازه گیری کرد.
• اشباع اکسیژن وریدی (SvO2): یک کاتتر به ورید اجوف فوقانی وارد می شود تا دقت بیشتری هنگام تعیین سطح اکسیژن خون شما بدست آید.
• فشار داخل جمجمه ای (ICP): یک کاتتر داخل جمجمه ای برای اندازه گیری فشار داخل جمجمه به بیمار معرفی می شود.

کاربرد مانیتور علائم حیاتی قابل حمل چیست؟

آنها مواردی هستند که می توانند از یک مکان به مکان دیگر منتقل شوند و در صورت نیاز به انتقال بیمار به مکان دیگر، امکان نظارت مداوم بر بیمار را فراهم می کنند. در مانیتورهای قابل حمل می توانیم دو نوع را پیدا کنیم:

• بستری: در مواردی استفاده می شود که بیمار باید از یک منطقه به منطقه دیگر همان بیمارستان یا مرکز بهداشتی منتقل شود. آنها باید از باتری ای استفاده کنند که حداقل دو ساعت و نیم از آن استفاده کند.
• بین بیمارستانی: در صورت انتقال بیمار از بیمارستانی به بیمارستان دیگر استفاده می شود. برای اتصال آنها در حین انتقال آمبولانس لازم است که یک اتصال 12 ولت داشته باشند.

برای آشنایی با مانیتور تست قند خون این نوشته را مطالعه فرمایید.