التهاب ریه چیست؟

آیا ذات الریه مسری است؟

میکروب های ایجاد کننده ذات الریه مسری هستند . این بدان معنی است که آنها می توانند از فردی به فرد دیگر منتقل شوند.

هر دو ویروسی و باکتریایی التهاب ریه می توانید به دیگران از طریق استنشاق قطرات معلق در هوا از یک عطسه یا سرفه پخش شده است. همچنین می توانید با تماس با سطوح یا اشیاء آلوده به باکتری ها یا ویروس های ایجاد کننده التهاب ریه این نوع التهاب ریه مبتلا شوید.

شما می توانید التهاب ریه قارچی را از محیط دریافت کنید. با این حال ، از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود.

علائم ذات الریه التهاب ریه چیست؟

علائم التهاب ریه می تواند خفیف و تهدید کننده زندگی باشد. آنها می توانند شامل موارد زیر باشند:

• سرفه ای که ممکن است خلط (مخاط) ایجاد کند
• تب
• عرق کردن یا لرز
• تنگی نفس که در حین انجام فعالیت های عادی یا حتی هنگام استراحت رخ می دهد
• درد قفسه سینه که هنگام تنفس یا سرفه شدیدتر می شود
• احساس خستگی یا خستگی
• از دست دادن اشتها
• تهوع یا استفراغ
• سردرد

علائم دیگر بسته به سن و سلامت عمومی شما متفاوت است:

• کودکان زیر 5 سال ممکن است تنفس سریع یا خس خس داشته باشند.
• به نظر می رسد نوزادان هیچ علامتی ندارند ، اما گاهی اوقات ممکن است استفراغ کنند ، انرژی نداشته باشند یا در نوشیدن یا خوردن مشکل داشته باشند.
• افراد مسن ممکن است علائم خفیف تری داشته باشند. آنها همچنین می توانند سردرگمی یا دمای بدن پایین تر از حد معمول را نشان دهند.

علل ذات الریه

انواع مختلفی از عوامل عفونی وجود دارد که می توانند باعث ذات الریه شوند.

التهاب ریه باکتریایی

بیشترین علت شایع التهاب ریه باکتریایی است. علل دیگر عبارتند از:

• مایکوپلاسما التهاب ریه
• هموفیلوس آنفلوآنزا
• لژیونلا پنوموفیلا

التهاب ریه ویروسی

ویروس های تنفسی اغلب علت ذات الریه هستند. برخی از نمونه ها عبارتند از:

• آنفولانزا ( آنفولانزا )
• ویروس سینسیتیال تنفسی (RSV)
• رینوویروس ها (سرماخوردگی)

التهاب ریه ویروسی معمولاً خفیف تر است و بدون درمان در عرض یک تا سه هفته بهبود می یابد.

ذات الریه قارچی

قارچ های ناشی از خاک یا فضولات پرندگان می تواند باعث ذات الریه شود. آنها اغلب در افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف باعث ذات الریه می شوند .

انواع التهاب ریه (ذات الریه) چیست؟

التهاب ریه را نیز می توان بر اساس محل و نحوه ایجاد آن طبقه بندی کرد.

التهاب ریه بیمارستانی (HAP)

این نوع التهاب ریه باکتریایی در طول بستری شدن در بیمارستان ایجاد می شود. این می تواند جدی تر از انواع دیگر باشد ، زیرا باکتری های درگیر در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم تر هستند .

التهاب ریه اکتسابی از جامعه (CAP)

به ذات الریه که خارج از محیط پزشکی یا نهادی ایجاد شده است اشاره دارد.

التهاب ریه مرتبط با ونتیلاتور (VAP)

هنگامی که افرادی که از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنند دچار التهاب ریه می شوند ، به آن VAP می گویند.

التهاب ریه آسپیراسیون

التهاب ریه آسپیراسیون زمانی اتفاق می افتد که باکتری ها را از طریق غذا ، نوشیدنی یا بزاق در ریه های خود استنشاق می کنید. اگر مشکل بلع داشته باشید یا اگر از مصرف داروها ، الکل یا سایر مواد مخدر بیش از حد بیهوش شده اید ، این نوع به احتمال زیاد رخ می دهد.

درمان التهاب ریه

درمان شما بستگی به نوع ذات الریه شما ، شدت آن و سلامت عمومی شما دارد.

داروهای تجویزی

پزشک شما ممکن است دارویی را برای کمک به درمان ذات الریه شما تجویز کند. آنچه برای شما تجویز می شود بستگی به علت خاص ذات الریه شما دارد.

آنتی بیوتیک های خوراکی می توانند اکثر موارد التهاب ریه باکتریایی را درمان کنند. همیشه تمام دوره آنتی بیوتیک خود را مصرف کنید ، حتی اگر احساس بهبودی دارید. عدم انجام این کار می تواند از پاکسازی عفونت جلوگیری کند و درمان آن در آینده دشوارتر خواهد بود.

داروهای آنتی بیوتیکی روی ویروس ها کار نمی کنند. در برخی موارد ، پزشک ممکن است داروی ضد ویروسی تجویز کند. با این حال ، بسیاری از موارد التهاب ریه ویروسی به تنهایی با مراقبت در خانه برطرف می شوند.

داروهای ضد قارچی برای مبارزه با ذات الریه قارچی استفاده می شود. ممکن است مجبور شوید چندین هفته از این دارو استفاده کنید تا عفونت برطرف شود.

مراقبت در منزل

همچنین پزشک ممکن است داروهای بدون نسخه (OTC) را برای تسکین درد و تب در صورت نیاز توصیه کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آسپرین
• ایبوپروفن (Advil ، Motrin)
• استامینوفن (تیلنول)

پزشک شما همچنین ممکن است داروی سرفه را برای تسکین سرفه شما توصیه کند تا بتوانید استراحت کنید. به خاطر داشته باشید که سرفه به خروج مایعات از ریه ها کمک می کند ، بنابراین نمی خواهید آن را به طور کامل از بین ببرید.

با استراحت زیاد و نوشیدن مایعات زیاد می توانید به بهبودی خود کمک کرده و از عود آن جلوگیری کنید.

بستری شدن در بیمارستان

اگر علائم شما بسیار شدید است یا مشکلات سلامتی دیگری دارید ، ممکن است نیاز به بستری شدن داشته باشید. در بیمارستان ، پزشکان می توانند ضربان قلب ، دما و تنفس شما را پیگیری کنند. درمان بیمارستان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تزریق آنتی بیوتیک های داخل وریدی به داخل ورید
• درمان تنفسی ، که شامل انتقال داروهای خاص به طور مستقیم به ریه ها یا آموزش تمرینات تنفسی برای حداکثر اکسیژن رسانی است.
• اکسیژن درمانی برای حفظ سطح اکسیژن در جریان خون شما (بسته به شدت از طریق لوله بینی ، ماسک صورت یا ونتیلاتور دریافت می شود)

عوامل خطر التهاب ریه چیست؟

هر کسی می تواند به ذات الریه مبتلا شود ، اما گروه های خاصی در معرض خطر بیشتری هستند. این گروهها عبارتند از:

• نوزادان از بدو تولد تا 2 سالگی
• 65 سال به بالا
• کسانی دارای سیستم ایمنی ضعیف به دلیل بیماری یا استفاده از داروها ، مانند استروئیدها یا داروهای خاص سرطان
• افراد مبتلا به برخی بیماریهای مزمن مانند آسم ، فیبروز کیستیک ، دیابت یا نارسایی قلبی
• افرادی که اخیرا دچار عفونت تنفسی شده اند ، مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا
• افرادی که به تازگی بستری شده اند یا در حال حاضر در بیمارستان بستری هستند ، به ویژه اگر در دستگاه تنفس مصنوعی بوده یا هستند
• انسانهایی که دچار سکته مغزی شده اند ، در بلع مشکل دارند یا شرایطی دارند که باعث بی حرکتی می شود
• اشخاصی که سیگار می کشند ، از انواع خاصی از مواد مخدر استفاده می کنند یا مقدار زیادی الکل مصرف می کنند
• افرادی که در معرض عوامل تحریک کننده ریه مانند آلودگی ، بخار و برخی مواد شیمیایی قرار گرفته اند.

پیشگیری از التهاب ریه چیست؟

در بسیاری از موارد می توان از ذات الریه جلوگیری کرد.

واکسیناسیون

اولین خط دفاعی در برابر ذات الریه واکسیناسیون است. چندین واکسن وجود دارد که می تواند به جلوگیری از ذات الریه کمک کند.

واکسن آنفولانزا

التهاب ریه اغلب می تواند یکی از عوارض آنفولانزا باشد ، بنابراین حتماً یک تزریق سالانه آنفولانزا نیز انجام دهید . CDCتوصیه می کندمنبع معتبر همه افراد 6 ماه به بالا واکسینه می شوند ، به ویژه کسانی که ممکن است در معرض عوارض آنفولانزا قرار بگیرند.

نکات دیگر پیشگیری

علاوه بر واکسیناسیون ، موارد دیگری نیز وجود دارد که می توانید از التهاب ریه جلوگیری کنید:

• اگر سیگار می کشید ، سعی کنید آن را ترک کنید . سیگار کشیدن شما را مستعد ابتلا به عفونت های تنفسی ، به ویژه ذات الریه می کند.
• مرتباً دستان خود را با آب و صابون بشویید.
• سرفه و عطسه خود را بپوشانید. دستمال کاغذی استفاده شده را فوراً دور بریزید.
• یک شیوه زندگی سالم را برای تقویت سیستم ایمنی بدن خود رعایت کنید. به اندازه کافی استراحت کنید ، رژیم غذایی سالم داشته باشید و به طور منظم ورزش کنید .

همراه با واکسیناسیون و اقدامات پیشگیرانه اضافی ، می توانید به کاهش خطر ابتلا به ذات الریه کمک کنید. در اینجا حتی نکات پیشگیرانه بیشتری وجود دارد.

تشخیص التهاب ریه چیست؟

پزشک شما با گرفتن سابقه پزشکی شما شروع به کار می کند. آنها از شما در مورد زمان بروز علائم شما و به طور کلی سلامت شما سوال می پرسند.

سپس به شما معاینه فیزیکی می دهند. این شامل گوش دادن به ریه های شما با گوشی پزشکی برای هرگونه صداهای غیرطبیعی ، مانند ترک خوردن می شود . بسته به شدت علائم و خطر عوارض ، پزشک ممکن است یک یا چند مورد از این آزمایشها را تجویز کند:

عکس برداری از قفسه سینه

اشعه ایکس کمک می کند تا نگاه دکتر خود را برای نشانه ای از التهاب در قفسه سینه خود را. در صورت وجود التهاب ، اشعه ایکس همچنین می تواند پزشک را از محل و وسعت آن مطلع کند.

کشت خون

در این آزمایش از نمونه خون برای تایید عفونت استفاده می شود. فرهنگ سازی همچنین می تواند به تشخیص علت بیماری شما کمک کند.

خلط

در طول کشت خلط ، نمونه ای از مخاط پس از سرفه عمیق جمع آوری می شود. سپس به آزمایشگاه ارسال می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد تا علت عفونت مشخص شود.

پالس اکسیمتری

پالس اکسی متری اندازه گیری مقدار اکسیژن در خون شما. حسگری که روی یکی از انگشتان شما قرار می گیرد می تواند نشان دهد که آیا ریه های شما اکسیژن کافی را در جریان خون شما حرکت می دهند یا خیر.

سی تی اسکن

سی تی اسکن تصویر واضح تر و دقیق تری از ریه های شما ارائه می دهد.

نمونه مایع

اگر پزشک مشکوک باشد که مایع در پلور قفسه سینه شما وجود دارد ، ممکن است با استفاده از سوزنی که بین دنده های شما قرار داده شده ، نمونه مایع را بگیرد. این آزمایش می تواند به تشخیص علت عفونت شما کمک کند.

برونکوسکوپی

برونکوسکوپی نظر می رسد به راه های هوایی در ریه های شما. این کار را با استفاده از یک دوربین در انتهای یک لوله انعطاف پذیر انجام می دهد که به آرامی به سمت گلو و ریه های شما هدایت می شود. اگر علائم اولیه شما شدید باشد ، یا در بیمارستان بستری هستید و به آنتی بیوتیک ها پاسخ خوبی نمی دهید ، پزشک شما ممکن است این آزمایش را انجام دهد.