کپسول اکسیژن

آمبولانس حداقل باید دو مخزن کپسول اکسیژن دارا باشد. یکی ثابت ( که در داخل آمبولانس نصب شده ) و دیگري قابل حمل است. مخزن قابل حمل یا اکسیژن پرتابل باید نزدیک یا داخل کیت اولیه قرار داشته باشد. تا بتوان به راحتی آن را به بیرون از آمبولانس حمل کرد.

باید داراي حجم حداقل 300 لیتر اکسیژن باشد. همچنین به یک میله اتصال، عقربه فشارسنج،جریان سنج، لوله فراهم کننده اکسیژن ، ماسک یک طرفه وکانولاي بینی مجهز باشد.

مشخصات کپسول اکسیژن

این مخزن باید بتواند اکسیژن را با جریانی معادل 2 تا 25 لیتر در دقیقه ایجاد کند . حداقل یک سیلندر اضافی قابل حمل با گنجایش 300 لیتر نیز باید در آمبولانس وجود داشته باشد .

بسیاري از سرویس ها سیلندر یدك را به میله اتصال ، درجه،تنظیم کننده و لوله تجهیز می کنند تا بتوان براي بیمار دوم نیز از آن استفاده کرد . مخزن اکسیژن ثابت باید ظرفیت 3000 لیتر اکسیژن را داشته باشد.

ویژگی های کپسول اکسیژن

این مخزن باید با جریان سنج هاي قابل مشاهده اي تجهیز شود که قادر به توزیع 2 تا 25 لیتر در دقیقه اکسیژن هستند. ماسکهاي اکسیژن، با و بدون کیسه هاي حاوي دریچه یک طرفه، باید شفاف و یک بار مصرف در سایزهاي بزرگسالان ،کودکان و شیرخواران در دسترس باشند .

کپسول اکسیژن داراي اکسیژن فشرده با فشار داخلی حدود 50-100 اتمسفر هستند. مانومترها علاوه بر اینکه فشار داخل کپسول را نشان می دهند عمل کاهش فشار را نیز انجام می دهند.

از طرفی حجم اکسیژن خروجی را در دقیقه نشان و اکسژن را مرطوب می کنند. آمبولانس هایی که اغلب بیماران را در مسیرهایی بیش از یک ساعت منتقل می کنند باید از مرطوب کننده براي سیستم اکسیژن استفاده کنند. استفاده از مرطوب کننده در انتقالهایی که کمتر از یک ساعت طول میکشد ممکن است خطر عفونت بیمار را افزایش دهد مگر آنکه از تجهیزات با دقت تمام محافظت شود.