پالس اکسیمتر رومیزی به عنوان يك  دستگاه مانیتورینگ غير تهاجمی است. این یک روش استاندارد جهت سنجش اکسیژن هموگلوبين شريان محيطي (SpO2) است. در واقع بازتابی از درصد اشباع هموگلوبين شرياني است. از مهمترین پیشرفتهای فناوری برای مانیتورینگ وضعیت بیماران خصوصاً در طـي بيهوشـي، ريكاوري، مراقبتهای ويژه است.

اهمیت پالس اکسیمتری

این دستگاه اشباع اکسیژن شـرياني (SpO2) را انـدازه گيـري مـي كنـد. مـي توانـد هايپوكسميا را قبل از آنكه از نظر كلينيكي مشهود باشد نشان دهد. داشتن دانش كـافي دربـاره آن بـراي افـرادي كـه در مراحل بحراني مراقبت و مداواي بيماران را به عهده دارند ضروری است. هم چنين تعيين سطح دانش كاركنان پزشكي و پيراپزشـكي در باره پالس اکسیمتر ضروري است.

روش اندازه گیری

دستگاه پالس اکسیمتر میزان مولکولهای هموگلوبینی را که با اکسیژن آمیخته شده‌اند را اندازه‌گیری و به درصد بیان میکند. میزان نرمال آن ۹۵–۹۷٪ است. اگر این میزان در بیماران کمتر از ۹۰٪ شود زنگ هشدار به صدا درمی آید. همچنین اکثر دستگاههای پالس اکسی متر تعداد و آهنگ ضربان قلب را نیز نمایش میدهند. با این وسیله میتوان دربارهٔ هایپوکس (کم شدن اکسیژن خون) هشدار داد. همچنین با اجتناب از حملات هیپوکسی و پیامدهای آن، بیماران جراحی را بهبود بخشید.

روش کار دستگاه

هایپوکسمی زمانی رخ میدهد که به بیمار بی‌حسی موضعی یا آرام بخش زده شود یا زمانی که بیمار پس از یک بیهوشی عمومی به هوش آید. پروب دستگاه را بر روی انگشت سبابه، شست پا، نوک بینی و نرمهٔ گوش قرار میدهیم، بر روی قسمت بالایی پروب یک دیود منتشر کنندهٔ نور وجود دارد که دو نور قرمز و مادون قرمز را منتشر میکند، نور از میان بافتها عبور نموده (بافت بین پروب) و یک گیرندهٔ نوری آن را دریافت میکند. نور قرمز توسط هموگلوبین و نور مادون قرمز توسط اکسی هموگلوبین جذب میشود،