ونتیلاتور پرتابل (قابل حمل) چیست

ونتیلاتور پرتابل (قابل حمل) چیست ؟ ونتیلاتور های مکانیکی مورد استفاده در بخش‌های مراقبت‌های ویژه دستگاه‌های پیچیده‌ای هستند. اصل راهنما در طراحی آنها ارائه تهویه بهینه ریه است. آنها اجزای پنوماتیک دقیق اما قابل توجهی را که برای استفاده از گازهای لوله کشی و برق اصلی در نظر گرفته شده اند، ترکیب می کنند. با این حال، هنگام حمل و نقل بیمارانی که پشتیبانی تهویه دارند، این دستگاه ها به دلیل اندازه، وزن، نیاز به نیروی خارجی و میزان مصرف گاز به ندرت مناسب هستند.

ونتیلاتور پرتابل (قابل حمل) چیست

ونتیلاتور های پرتابل یا قابل حمل دستگاه های فشرده ای هستند که برای ارائه تنفس مکانیکی در مکان هایی که گازهای لوله کشی و برق اصلی در دسترس نیستند طراحی شده اند. مهندسی مدرن به این دستگاه ها سطحی از پیچیدگی نزدیک به یک دستگاه تنفس مصنوعی مرسوم مراقبت های ویژه را ارائه کرده است.

در حالت ایده‌آل، یک دستگاه ونتیلاتور قابل حمل یا پرتابل ، از جمله منابع اکسیژن و باتری، باید سبک، مستحکم و قادر به عملکرد در محیط‌ های سخت با تعمیر و نگهداری کم باشد. باید از گاز یا منابع برق موجود به مقدار کم استفاده کند. باید ارزان، کارکرد آن ساده باشد و طیف وسیعی از حالت های پرتابل موثر را ارائه دهد.

کاربردهای عمومی ونتیلاتور پرتابل (قابل حمل) چیست

ونتیلاتور های قابل حمل در موقعیت‌های مختلفی استفاده می‌شوند که الزامات مختلفی را در طراحی آن‌ها ایجاد می‌کند:

انتقال اولیه – از صحنه تصادف؛
انتقال ثانویه – بین مراکز درمانی (داخلی یا بین بیمارستانی)؛
ونتیلاتور خانگی؛
امکانات مراقبت های ویژه بداهه، به عنوان مثال، بیمارستان های صحرایی نظامی، برنامه ریزی غیر نظامی غیر نظامی

هر برنامه مستلزم تفاوت هایی در وضعیت بالینی بیماران، تجربه اپراتور و خواسته های محیط است. بعید است که یک دستگاه واحد برای همه شرایط ایده آل باشد. بنابراین، طیف وسیعی از ونتیلاتور ها در دسترس هستند. سه مورد از این موارد به عنوان نمونه در سراسر این بررسی در نظر گرفته شده است (جدول 1 ). ویژگی های عملی کلیدی یک ونتیلاتور قابل حمل یا پرتابل ، منابع گاز و برق مورد نیاز و حالت های تهویه پشتیبانی شده است.

جدول 1 ویژگی های عملیاتی سه ونتیلاتور معمولی قابل حمل یا پرتابل

	قدرت برای دوچرخه سواری	قدرت جریان دمی	منبع باتری داخلی	منبع برق خارجی	تامین گاز (بار)	جریان بایاس (لیتر در دقیقه^-1)	نیاز دوچرخه سواری
VentiPAC 200D	پنوماتیک	پنوماتیک	> 1 سال (فقط ماژول زنگ هشدار)	N/A	3-6	0	چرخه 20 میلی لیتر^-1
LTV-1000	برقی	برقی	1 ساعت	باتری 3، 4، 9 ساعت، 12 ولت DC، 240 ولت AC	2.8-5.5 یا <0.7	10	0
Oxylog 3000	برقی	پنوماتیک	3 ساعت (NiMH) یا 4 ساعت (لیتیوم)	10–32 V DC، 240 V AC	2.7-6.0	0.5	0

تامین گاز ونتیلاتور پرتابل (قابل حمل) چیست

اکسیژن کافی برای رفع نیازهای بیمار مورد نیاز است. همچنین ممکن است برای ارائه نرخ پس‌زمینه جریان گاز (جریان بایاس) از طریق مدار تنفسی یا برای کنترل خود چرخه ونتیلاتور استفاده شود.

در طول حمل و نقل مراقبت های ویژه، اکسیژن معمولا از سیلندرهای گاز تامین می شود. آمبولانس‌ها یک جفت سیلندر با کد F (1360 لیتر) یا HX (2300 لیتر) در کابین و دو سیلندر کوچک D (340 لیتر) یا سی‌دی (460 لیتر) دارند. سیلندرهای CD و HX مدرن دارای ابعاد مشابه با همتایان خود هستند اما به جای ۱۳۷۰۰ کیلو پاسکال تا ۲۳۰۰۰ کیلو پاسکال پر می شوند. آنها شامل تنظیم کننده های فشار چهار بار یکپارچه و خروجی های شریدر هستند.

کمپرسور های

ونتیلاتور های قابل حمل یا پرتابل دارای کمپرسورهای گاز (مانند LTV-1000) همچنین می توانند از منابع مختلف اکسیژن کم فشار برای غنی سازی هوای محیط استفاده کنند. در صورتی که تامین سیلندرها مشکل داشته باشد، مانند یک بیمارستان صحرایی نظامی، می توان از متمرکز کننده های اکسیژن استفاده کرد. برای تخلیه هواپزشکی، سیستم های اکسیژن مایع کم فشار می توانند سه برابر بیشتر از یک سیلندر با اندازه مشابه، اکسیژن گازی را فراهم کنند.

مخلوط کردن گاز ونتیلاتور پرتابل (قابل حمل) چیست

توانایی کنترل غلظت اکسیژن الهام شده اجازه می دهد تا تعادلی بین اکسیژن مورد نیاز بیمار و مصرف گاز و اثرات نامطلوب اکسیژن برقرار شود. یک Venturi در داخل ونتیلاتور قابل حمل یا پرتابل می‌تواند برای جذب هوای محیط به منبع اکسیژن با فشار بالا استفاده شود. ventiPAC غلظت اکسیژن الهام‌گرفته‌شده 100 یا 45 درصد را بسته به اینکه درگاه حباب خاموش یا روشن باشد برای ایجاد یک «ترکیب هوا» ارائه می‌کند.

Oxylog 3000 نسبت حباب را با استفاده از دریچه های برقی تنظیم می کند تا محدوده مداومی از غلظت اکسیژن را فراهم کند.

در غیاب منبع اکسیژن با فشار بالا، LTV-1000 از رویکرد متفاوتی استفاده می کند. فشار تامین اکسیژن اندازه گیری می شود و سیستمی از دریچه ها اکسیژن را متناسب با هوای محیط در یک محفظه مخزن برای تحویل به بیمار مخلوط می کند.

مهمتر از همه، غلظت اکسیژن الهام گرفته شده توسط اکثر ونتیلاتور های قابل حمل یا پرتابل نمایش داده می شود که توسط اپراتور انتخاب می شود و نه یک مقدار اندازه گیری شده.

انواع ونتیلاتور پرتابل (قابل حمل) چیست

تهویه مکانیکی برای هدایت جریان گاز دمی و اجرای سیستم هایی که چرخه تنفسی را تنظیم می کنند به انرژی نیاز دارد. ونتیلاتور های گازی قابل حمل یا پرتابل از انرژی پنوماتیک برای ارائه این عملکردها استفاده می کنند. یک ونتیلاتور قابل حمل یا پرتابل کنترل شده با میکروپروسسور از نیروی الکتریکی برای تنظیم چرخه تنفسی استفاده می کند، اما جریان دمی ممکن است به صورت پنوماتیک یا توسط یک کمپرسور الکتریکی هدایت شود.

ونتیلاتور های گازی قابل حمل

ventiPAC یک مولد جریان چرخه زمانی است. منبع گاز با فشار بالا یک نوسان ساز مکانیکی را هدایت می کند که چرخه تنفسی را کنترل می کند. در طول دم، یک محدود کننده جریان قابل تنظیم، سرعت انتقال گاز از منبع تحت فشار را محدود می کند. سیلندرهای تحت فشار برای اکثر انتقال مراقبت های حیاتی استفاده می شوند و بهره برداری از انرژی بالقوه آنها در این راه نسبتا کارآمد است.

کنترل های عملیاتی در پانل جلویی تحت شرایط بارگذاری نامی کالیبره شده اند. اگر 100% اکسیژن را تحویل دهد، ونتیلاتور علیرغم شرایط افزایش مقاومت راه هوایی یا کاهش انطباق ریه، به ارائه حجم جزر و مدی نسبتاً دقیق ادامه خواهد داد. با این حال، اگر «ترکیب هوا» انتخاب شود، فشار برگشتی که در این شرایط به Venturi تحمیل می‌شود ممکن است منجر به کاهش حجم جزر و مدی شود.

نظارت ونتیلاتور پرتابل (قابل حمل) چیست

بنابراین، نظارت بر کفایت تهویه با استفاده از مانیتورینگ CO ₂ انتهای دم و بازدم و در صورت امکان، نمونه برداری از گاز خون شریانی ضروری است.

مدل مولد جریان، تهویه موثر بیماران مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی شدید بزرگسالان را از جمله افرادی که به مراکز تخصصی منتقل می‌شوند، امکان‌پذیر می‌سازد. با این حال، فشار راه هوایی ممکن است افزایش یابد و باید در طول حمل و نقل به دقت کنترل شود.

استفاده از اجزای پنوماتیک برای تشخیص تلاش دمی و کنترل چرخه تنفسی به راحتی امکان سازگاری با MRI را فراهم می کند. با این حال، این نوع ونتیلاتور قابل حمل یا پرتابل ممکن است به طور موثری از تلاش های خود بیمار برای تنفس پشتیبانی نکند. ventiPAC دارای یک دریچه تقاضا است که وقتی تغییرات فشار ناشی از تلاش دمی در طول مدار به ونتیلاتور منتقل می شود باز می شود. گاز تازه در اختیار بیمار قرار می گیرد، اما ونتیلاتور هیچ کمک اضافی ارائه نمی دهد، بنابراین کار تنفس کاهش نمی یابد. با این حال، تنفس خود به خودی، نوسانگر را که چرخه تنفسی را کنترل می کند، کند می کند و ممکن است هماهنگی بین بیمار و ونتیلاتور را بهبود بخشد.

ونتیلاتورهای کنترل شده با میکروپروسسور

پیشرفت‌های فن‌آوری ونتیلاتور های قابل حمل یا پرتابل را قادر ساخته است که اکثر حالت‌های پشتیبانی تنفسی را تکرار کنند. نرم افزار ونتیلاتور قابل حمل یا پرتابل با فعال کردن دریچه های برقی که جریان گاز را در طول چرخه تنفسی تنظیم می کند، به بازخورد سنسورهای موجود در مدار تنفس پاسخ می دهد. این شیرها جریان را که توسط منبع گاز پرفشار در Oxylog 3000 هدایت می شود، کنترل می کنند. در مقابل، LTV-1000 از یک توربین داخلی با باتری برای فشار دادن گاز برای شیرهای کنترل جریان استفاده می کند.

از بین بردن نیاز به سیلندرهای گاز به ویژه برای بیمارانی که در خانه تهویه می شوند و می توانند راحت تر سفر کنند، آزاد است. با این حال، هنگامی که در مراقبت های ویژه استفاده می شود، عمر باتری می تواند تقریباً به نصف کاهش یابد، زمانی که توربین برای ایجاد ونتیلاتور کنترل شده با فشار با سطوح بالای PEEP مورد نیاز است.

ونتیلاتورهای LTV-1000 و Oxylog 3000

LTV-1000 و Oxylog 3000 طیف وسیعی از حالت های کنترل شده با فشار یا حجم را ارائه می دهند که به آنها امکان می دهد با تغییرات مکانیک ریه یا نشت مدار سازگار شوند. آنها همچنین دارای حالت های تحریک شده توسط بیمار هستند که در کاهش کار تنفس در طول تهویه خود به خودی موثر هستند. این نوع ونتیلاتور قابل حمل یا پرتابل به طور کلی به خوبی تحمل می شود و برای تحمل ونتیلاتور قابل حمل یا پرتابل به تنهایی نباید به آرامبخشی افزایش یافت.

کاهش در کار تنفس با استفاده از تحریک حساس و تحویل سریع نرخ جریان کافی گاز در طول تنفس کمکی حاصل می شود. برای دستیابی به این هدف، LTV-1000 و Oxylog 3000 یک جریان بایاس در مدار در طول انقضا ایجاد می کنند. اگرچه این امر مصرف گاز را افزایش می دهد، اما استفاده از حسگرهای جریان با واکنش سریع را که در نزدیکی بیمار قرار دارند، تسهیل می کند و نیازهای دمی فوری بیمار را برآورده می کند. در ترکیب با حالت های پشتیبانی فشار که قادر به ارائه نرخ جریان بالا هستند، بنابراین می توان کار تنفس را به حداقل رساند.

عملکرد ونتیلاتور تحت تأثیر مصالح طراحی مورد نیاز برای قابلیت حمل، مانند شیرهای کنترل جریان کوچک و سنسورهای قوی قرار می گیرد. داده‌های مقایسه اجرای حالت‌های مشابه تهویه در ونتیلاتور های مختلف محدود است، اما تکرار تنظیمات از یک دستگاه به دستگاه دیگر ممکن است منجر به ونتیلاتور معادل نشود. بنابراین، یک دوره آزمایشی بر روی ونتیلاتور قابل حمل یا پرتابل قبل از انتقال توصیه می شود.

مثال بالینی استفاده از ونتیلاتور قابل حمل

در مورد باتری های یدکی چطور؟

مگر اینکه از آداپتور برای تامین انرژی برق خودرو استفاده شود، باید باتری های کافی برای سفر و تاخیرهای احتمالی استفاده شود. ونتیلاتور های توربین محور نیاز به قدرت بیشتری دارند و این باید در نظر گرفته شود. ابزار تهویه دستی در صورت خرابی تجهیزات همیشه باید فوراً در دسترس باشد.

چه حالت ونتیلاتور ؟

سیر احتمالی وضعیت بیمار، روش انتقال و دلیل انتقال را در نظر بگیرید. بدتر شدن اخیر، نیاز به آرام کردن یا فلج کردن بیمار نشان دهنده تهویه اجباری کنترل شده است. برای سفرهای کوتاه با یک بیمار که عمدتاً از حمایت تهویه جدا شده است، ممکن است حالت تحریک شده توسط بیمار ترجیح داده شود. یک دوره آزمایشی در ونتیلاتور قابل حمل قبل از حرکت توصیه می شود.

لوازم برق

باتری ها ظرفیت شارژ محدودی دارند و می توانند دست و پا گیر باشند. برای غلبه بر این مشکل، سلول‌های دارای انرژی فزاینده‌ای مانند نیکل کادمیوم، هیدرید فلز نیکل (NiMH) و باتری‌های یون لیتیوم ساخته شده‌اند. خودروهای انتقال تخصصی و برخی آمبولانس‌ها دارای اینورتر هستند که DC را از باتری خودرو به منبع AC استاندارد 240 ولت تبدیل می‌کند. علاوه بر این، منبع تغذیه 12 ولت DC را می توان از سوکت فندک در اکثر وسایل نقلیه جاده ای گرفت. آداپتورهایی در دسترس هستند که به ونتیلاتورهای قابل حمل اجازه می دهند از هر دو منبع الکتریکی استفاده کنند.

مدارها و دریچه های بیمار

مدارهای تنفسی شامل دریچه‌های غیر تنفس مجدد، گاز دمی را از دستگاه تنفس مصنوعی به بیمار منتقل می‌کنند و هوای منقضی شده را به اتمسفر هدایت می‌کنند (شکل ⨿ 1 ). دریچه ها باید PEEP را حفظ کنند اما مقاومت بازدمی پایینی برای جلوگیری از به دام افتادن گاز ایجاد کنند. بسیاری از ونتیلاتور ها از مدارها و دریچه های تنفس سفارشی استفاده می کنند که اگر با مدارهای یکبار مصرف بی کیفیت جایگزین شوند، می توانند باعث کاهش حجم جزر و مد و PEEP ناپایدار یا بیش از حد شوند.

دریچه های بیمار که نگهداری نامناسب، نامناسب و یا کثیف شده اند یکی از دلایل مکرر ونتیلاتور ناکافی است.

تصویر بندانگشتی شکل gr1 — شکل دریچه‌های بدون تنفس مجدد در مدارهای تنفسی مختلف ونتیلاتور قابل حمل یا پرتابل.

مدار ventiPAC

مدار ventiPAC شامل یک شیر Laerdel است که می توان یک شیر PEEP دستی را روی آن وصل کرد. یک مانومتر فشار در داخل ونتیلاتور فشار مدار را نشان می دهد، اما دریچه از اندازه گیری فشارهای بازدمی جلوگیری می کند. ونتیلاتور هایی که ریزپردازنده ها را در خود جای داده اند از ترتیبات پیچیده تری استفاده می کنند. حسگرهای نزدیک به بیمار تنفس خود به خود را تشخیص می دهند. آنها بازخوردی را برای کنترل تهویه و نظارت ارائه می دهند. با اندازه‌گیری فشارهای دیفرانسیل در یک مقاومت ثابت، سنسورها اجازه می‌دهند تا نرخ جریان را استخراج کنند.

LTV-1000 از یک شیر PEEP قابل تنظیم دستی استفاده می کند که برای استفاده در یک قطعه T تغییر یافته است. در طول دم، ونتیلاتور با فشار دادن یک شیلنگ کنترل در کنار مدار تنفس، دریچه را می بندد. چرخه Oxylog 3000 بین فشارهای دمی و بازدمی و یک دیافراگم قارچی شکل به بیمار اجازه می دهد تا فشار راه هوایی بیمار با فشار موجود در مدار متعادل شود.

برنامه های تخصصی

هواپزشکی

محیط هیپوباریک (75-85 کیلو پاسکال) کابین هواپیما، تحت فشار برای شبیه به ارتفاعات بین 1500 تا 2500 متر، پیامدهایی برای بیمار و تجهیزات دارد. بیماران مبتلا به نارسایی تنفسی با چالش های خاصی روبرو هستند. حفظ تنش اکسیژن آلوئولی ثابت در فشار هوای کاهش یافته مستلزم افزایش غلظت اکسیژن دمی است یا ممکن است استفاده از PEEP را ضروری کند. اگر عملکرد ریه حاشیه ای باشد، در بیمارانی که فقط به اکسیژن ماسک در سطح دریا نیاز دارند، ونتیلاتور با فشار مثبت در فشار کابین ضروری است.

گاز درون کاف لوله های نای منبسط می شود و ممکن است در فشار کابین، پرفیوژن مخاط نای را به خطر بیندازد. گاز را می توان تا حدی در حین صعود حذف کرد و در حین فرود جایگزین کرد یا به جای آب نمک جایگزین کرد. ونتیلاتور همچنین می تواند با انبساط گازی در پنوموتوراس، روده یا حفره شکمی به خطر بیفتد.

هوانوردی

هوانوردی مشکلات خاصی را برای تجهیزات پزشکی ایجاد می کند. ونتیلاتور ها باید قادر به مقاومت در برابر لرزش موتور و سازگاری با محیط الکترومغناطیسی مرتبط با سیستم های هواپیما باشند. ونتیلاتور های سیکل پنوماتیک تحت تأثیر تغییرات فشار محیط قرار می گیرند. به طور کلی، کاهش فرکانس ونتیلاتور با افزایش حجم جزر و مد جبران می شود. ونتیلاتور های کنترل‌شده با میکروپروسسور (مانند LTV-1000، Oxylog 3000) حاوی مبدل‌هایی هستند که تغییرات فشار محیط را جبران می‌کنند، اگرچه افزایش غلظت اکسیژن همچنان مورد نیاز است.

وزن سیلندرهای اکسیژن در حمل و نقل دوربرد محدود است و جایگزین هایی از جمله منابع اکسیژن مایع یا متمرکز کننده های اکسیژن ساخته شده در هواپیما باید در نظر گرفته شود. در این شرایط ونتیلاتور هایی با حداقل مصرف گاز ارجحیت دارند. علاوه بر این، یک سیستم تنفس دایره ای را می توان برای افزایش حفاظت از منابع اکسیژن ابداع کرد.

اطفال

بیماران اطفال به ونتیلاتور هایی نیاز دارند که بتوانند به طور مداوم حجم دم و بازدم کم را در فرکانس های ونتیلاتور افزایش یافته ارائه دهند. حساسیت نوزادان به باروتروما و استفاده از لوله های نای بدون بند به تهویه تحت فشار کمک می کند. ویژگی‌های پنوماتیکی Venturi در VentiPAC باعث می‌شود که به‌عنوان یک مولد فشار در نرخ جریان <0.25 لیتر در ^ثانیه با تنظیم «ترکیب هوا» عمل کند. VentiPAC، LTV-1000 و Oxylog 3000 همگی می‌توانند نوزادان با وزن 5 کیلوگرم را ونتیلاتور کنند، اما نیاز به ونتیلاتور های تخصصی اطفال فراتر از این است.

ونتیلاتور خانگی

ونتیلاتور خانگی با مزایای بقا در بیماران مبتلا به بیماری عصبی عضلانی همراه است و همچنین زمانی که بیماری‌های دیواره قفسه سینه و ریه منجر به نارسایی تنفسی می‌شود، استفاده می‌شود.

بیماران ممکن است به صورت شبانه یا مداوم، حمایت تهاجمی توسط تراکئوستومی یا غیرتهاجمی توسط ماسک صورت دریافت کنند. سری LTV از ونتیلاتور ها در اصل برای ونتیلاتور خانگی است. معمولاً در بیماران مبتلا به بیماری عصبی عضلانی به اکسیژن اضافی نیاز نیست و توانایی این ونتیلاتور ها برای کار با باتری بدون گاز فشرده، قابلیت حمل را به حداکثر می‌رساند و آنها را قادر می‌سازد روی صندلی‌های چرخدار برقی سوار شوند.

ونتیلاتور غیر تهاجمی

ظهور ونتیلاتور غیر تهاجمی بدون لوله گذاری تراشه به طور اجتناب ناپذیری منجر به نیاز به انتقال بیماران تحت این درمان شده است. نشت گاز از اطراف ماسک اغلب یک مشکل در محیط مراقبت های ویژه است و جابجایی جزئی در حین حمل و نقل ممکن است نشت را افزایش داده و اثربخشی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. ترکیبی از حسگرهای پیچیده و جریان گاز پایه در مدار بیمار به ونتیلاتور های کنترل شده با ریزپردازنده اجازه می دهد تا نشت مدار را جبران کنند. تجربه روزافزونی در استفاده از این ونتیلاتور ها برای تهویه غیرتهاجمی در حین انتقال بیماران ناخوشایند حاد و ونتیلاتور خانگی در بیماری مزمن وجود دارد. به یاد داشته باشید که بازدم همچنان از طریق دریچه بازدم مدار بیمار اتفاق می افتد، بنابراین ماسک بدون ونتیلاتور لازم است.

نتیجه گیری

ونتیلاتور های قابل حمل یا پرتابل مختلفی در دسترس هستند که به دلیل نیاز به تجهیزات مناسب برای موقعیت ها و محیط های بالینی مختلف است. طراحی آنها منعکس کننده در دسترس بودن گاز و منابع الکتریکی و حالت های پشتیبانی ونتیلاتور مورد نیاز جمعیت بیمار است. هنگام حمل و نقل بیماران مراقبت های ویژه، نیازهای تخمینی گاز و برق باید در نظر گرفته شود. یک حالت ونتیلاتور مناسب با شرایط بالینی بیمار باید قبل از عزیمت انتخاب و آزمایش شود.

درک نحوه عملکرد ونتیلاتور های قابل حمل یا پرتابل مختلف، ترجیحاً توسط داده های مقایسه ای پشتیبانی می شود، می تواند در هنگام خرید چنین تجهیزاتی به سازمان کمک کند. درک نقاط قوت و ضعف یک ونتیلاتور و مدار تنفسی خاص ممکن است به پیش بینی و جلوگیری از عوارض حین انتقال کمک کند.

منابع

ونتیلاتور اضطراری و حمل و نقل Oxylog 3000 — دستورالعمل استفاده. ادن دوم Dräger Medical UK , Hemel Hempstead 2002
راهنمای دستورالعمل برای ونتیلاتور حمل و نقل LTV 1000. Pulmonetic Systems Inc ، Colton، CA 1999
ارزیابی ونتیلاتور قابل حمل Pneupac Ventipac: مقایسه عملکرد در یک ریه مکانیکی و بیماران بیهوش.
مدت زمان باتری ونتیلاتورهای قابل حمل: اثرات متغیر کنترل، فشار انتهای بازدمی مثبت و غلظت اکسیژن دم
ویژگی های تنفسی هفت دستگاه هواکش قابل حمل.
ونتیلاتورهای قابل حمل/حمل و نقل.
حمل و نقل هوایی-یک راهنمای بالینی. Ashgate Publishing Limited ، Aldershot، Hampshire 2006
حفاظت از اکسیژن در طول حمل و نقل طولانی مدت بیماران تهویه شده
ونتیلاتور خانه.