ونتیلاتور پرتابل یا قابل حمل دستگاه های فشرده ای هستند که برای تهیه تهویه مکانیکی در تنظیماتی که گازهای لوله کشی و برق اصلی در دسترس نیستند ، طراحی شده اند. مهندسی مدرن به این دستگاهها سطح بالایی نسبت به دستگاه تهویه معمول مراقبت ویژه ارائه داده است.

در حالت ایده آل، یک ونتیلاتور پرتابل یا قابل حمل، شامل اکسیژن و منابع باتری، باید سبک، مقاوم و قادر به عملکرد در محیط های پرمصرف و با نگهداری کم باشد. باید از گاز یا لوازم الکتریکی موجود به میزان کم استفاده کند. کار با آن باید ساده انجام شود. طیف وسیعی از حالت های تهویه موثر را فراهم کند.

مشخصات ونتیلاتور پرتابل

ونتیلاتور های مکانیکی مورد استفاده در واحدهای مراقبت ویژه وسایل پیشرفته ای هستند. اصل راهنما در طراحی آنها تهیه تهویه مناسب ریه است. آنها شامل اجزای دقیق و قابل توجه پنوماتیک هستند. آنها برای استفاده از گازهای لوله کشی شده و برق اصلی در نظر گرفته شده اند. با این حال ، هنگام حمل و نقل بیمارانی که از پشتیبانی تهویه برخوردار هستند ، به دلیل اندازه ، وزن ، نیاز به انرژی خارجی و میزان مصرف گاز ، این دستگاه ها بندرت مناسب هستند.

• یک ونتیلاتور قابل حمل باید سبک ، مقاوم و قادر به کار در محیطهای پرمصرف و با نگهداری کم باشد.

• اکثر دستگاه های تهویه قابل حمل غلظت اکسیژن انتخاب شده توسط اپراتور را نمایش می دهند. همچنین میزان تحویل داده شده توسط دستگاه تنفس را اندازه گیری نمی کنند.

• ونتیلاتور های قابل حمل با وجود تنظیمها ظاهراً مشابه ، پشتیبانی یکسانی از دستگاه ICU مورد استفاده ندارند. قبل از جابجایی بیمار باید همیشه یک دوره آزمایشی مجاز باشد.

• دستگاه های تهویه قابل حمل که به بیماران که دارای تنفسی خود به خود هستند کمک می کنند پیچیده تر هستند . همچنین به طور کلی به کنترل ریز پردازنده نیاز دارند.

• جایگزین سیلندرهای اکسیژن مانند دستگاه اکسیژن ساز و اکسیژن مایع باید برای استفاده طولانی مدت در خارج از بیمارستان در نظر گرفته شود.